klapnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

uderzyć o coś płasko, wydając charakterystyczny dźwięk

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

hiperonimy:

uderzyć

W tej samej chwili klapnęły otwierane drzwi.

źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967

Odparłem, że przed chwilą słyszałem klapnięcia jego piłki, więc musi być za domem.

źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002

Klapnął w stół papierami, aż echo poniosło pod pułap hurgot ważnych kwestii, którymi były wypełnione.

źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klapnąłem +(e)m klapnął	klapnęłam +(e)m klapnęła	klapnęłom +(e)m klapnęło	klapnęliśmy +(e)śmy klapnęli	klapnęłyśmy +(e)śmy klapnęły
2 os.	klapnąłeś +(e)ś klapnął	klapnęłaś +(e)ś klapnęła	klapnęłoś +(e)ś klapnęło	klapnęliście +(e)ście klapnęli	klapnęłyście +(e)ście klapnęły
3 os.	klapnął	klapnęła	klapnęło	klapnęli	klapnęły

bezosobnik: klapnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		klapnijmy
2 os.	klapnij	klapnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klapnąłbym bym klapnął	klapnęłabym bym klapnęła	klapnęłobym bym klapnęło	klapnęlibyśmy byśmy klapnęli	klapnęłybyśmy byśmy klapnęły
2 os.	klapnąłbyś byś klapnął	klapnęłabyś byś klapnęła	klapnęłobyś byś klapnęło	klapnęlibyście byście klapnęli	klapnęłybyście byście klapnęły
3 os.	klapnąłby by klapnął	klapnęłaby by klapnęła	klapnęłoby by klapnęło	klapnęliby by klapnęli	klapnęłyby by klapnęły

bezosobnik: klapnięto by

bezokolicznik: klapnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: klapnąwszy

gerundium: klapnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: klapać

Inne uwagi

Zwykle ger

+

klapnąć

+

(CZYM) + (w CO)

Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego. Por. kłapać .