klapnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

otworzyć i zamknąć usta, pysk lub dziób, wydając przy tym charakterystyczny dźwięk

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

Taki jeden bocian jak nie otworzy skrzydła na niego! Jak nie klapnie tym swoim długim dziobem!

źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Tego lata w Burbelkowie, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klapnąłem +(e)m klapnął	klapnęłam +(e)m klapnęła	klapnęłom +(e)m klapnęło	klapnęliśmy +(e)śmy klapnęli	klapnęłyśmy +(e)śmy klapnęły
2 os.	klapnąłeś +(e)ś klapnął	klapnęłaś +(e)ś klapnęła	klapnęłoś +(e)ś klapnęło	klapnęliście +(e)ście klapnęli	klapnęłyście +(e)ście klapnęły
3 os.	klapnął	klapnęła	klapnęło	klapnęli	klapnęły

bezosobnik: klapnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		klapnijmy
2 os.	klapnij	klapnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klapnąłbym bym klapnął	klapnęłabym bym klapnęła	klapnęłobym bym klapnęło	klapnęlibyśmy byśmy klapnęli	klapnęłybyśmy byśmy klapnęły
2 os.	klapnąłbyś byś klapnął	klapnęłabyś byś klapnęła	klapnęłobyś byś klapnęło	klapnęlibyście byście klapnęli	klapnęłybyście byście klapnęły
3 os.	klapnąłby by klapnął	klapnęłaby by klapnęła	klapnęłoby by klapnęło	klapnęliby by klapnęli	klapnęłyby by klapnęły

bezosobnik: klapnięto by

bezokolicznik: klapnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

klapnąwszy

gerundium: klapnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: klapać

+

klapnąć

+

CZYM

Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego. Por. kłapać .