-
1.
ozdobna i elegancka sukienka, noszona na uroczyste okazje -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Ubranie
rodzaje i części ubrań -
- kobieca; aksamitna, atłasowa, bawełniana, jedwabna; biała, błękitna, czarna, kolorowa, kremowa, niebieska, zielona...; długa, lejąca, powłóczysta; błyszcząca, ciemna, lśniąca; drapowana, haftowana, marszczona, wydekoltowana; balowa, ślubna, wieczorowa, żałobna; elegancka, modna, strojna suknia
- suknia koloru czegoś (czerwonego wina, dojrzałej wiśni, morskiej wody...); suknie dziewcząt, kobiet, tancerek
- suknia bez dekoltu, bez pleców, bez ramion, bez rękawów; suknia do tańca, do komunii; do kostek, do ziemi; suknia od Armaniego, Diora, Valentino...; suknia z jedwabiu, z koronki, z szyfonu, z tafty...; suknia z epoki (rokoko, elżbietańskiej...)
- suknia na bal; suknia w kwiaty
- suknia z dekoltem, z trenem, z welonem; z podwyższonym/wysokim stanem; z odkrytymi/odsłoniętymi/wyciętymi plecami
- suknia na ramiączkach; suknia po babci, prababce; suknia w kolorze (białym, ecru, szarego błękitu...), w stylu (empire, rokoko...)
- suknia i biżuteria, suknia i buty, suknia i kapelusz, suknia i naszyjnik, suknia i rękawiczki, suknia i welon, suknie i garnitury
- biel, białość, błękit, czerwień, kolor; brzeg, dekolt, dół, fałdy, rąbek, rękaw, rozcięcie, tren, wycięcie; kolekcja, pokaz; szelest sukni
- dodatki do sukni; guzik, tren od sukni
- plama na sukni; dziewczyna, kobieta w sukni
- mieć (na sobie), nosić; włożyć/wkładać; !?założyć, zdjąć, zrzucić; zapiąć, rozpiąć,
- obciągnąć/obciągać, otrzepać; podnosić, unosić suknię
- przypiąć (broszkę, chustę, kwiat...) do sukni
- być odzianym, ubranym w suknię
- ubrać kogoś/się w suknię, wskoczyć w suknię
-
Córka, najpierw mała, a potem już duża, przyglądała się z zachwytem, jak mama wkłada długą suknię od Hersego.
źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
Gdy zadzwoniłam do drzwi, otworzyła je dystyngowana dama w ciemnej, eleganckiej sukni i nieco staromodnych, acz wytwornych butach.
źródło: NKJP: Sztuka zobowiązuje, Dziennik Polski, 2003-11-21
W walizce znajdowała się wieczorowa suknia Karoliny, trochę ekstrawagancka: ciemnoszary materiał z lekkim połyskiem przechodził u dołu w czerń; krój był prosty, z dość głęboko wyciętymi pachami i płytkim łódkowym dekoltem - zamiast dekoltu z przodu i na plecach było wycięcie w kształcie pięcioramiennej gwiazdy.
źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Poza nurtem czasu, 1996
Księżna Paulina, czczona przez całe Lippe, nie kupiła sobie wówczas kilku sukien, a pieniądze, uzyskane dzięki tym wyrzeczeniom, przeznaczyła na ufundowanie przedszkola.
źródło: NKJP: Moczarski Kazimierz: Rozmowy z katem, 1996
Kiedy szykowano dla niego czarny frak, jego córka Emilka z pomocą pokojówki włożyła balową suknię i zaczęła wypatrywać sań, które miały ją zabrać na przyjęcie z tańcami, prosto w ramiona Kazimierza Krasnowolskiego
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: W czerwieni, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. suknia
suknie
D. sukni
sukni
neut sukien
char C. sukni
sukniom
B. suknię
suknie
N. suknią
sukniami
Ms. sukni
sukniach
W. suknio
suknie
-
psł. *sukъńa 'wierzchnia odzież wykonana ze sukna'
Rzeczownik z przyrostkiem *-ja od psł. *sukъno.
Zob. sukno -
Uznawane za niepoprawne w połączeniu: założyć suknię