klekotać - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. pejorat. mówić dużo, szybko, bez zastanowienia i niepotrzebnie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

	synonimy:	bajtlować ktoś miele językiem paplać pytlować trajkotać trajlować
	hiperonimy:	gadać

Jarają fajki, klekocą o morderstwie i to wszystko, na co ich stać – fuknęła Regina.

źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007

Niektórzy twierdzą, że to jest zupełnie nieważne, czy kobiety mówią, czy nie, po co baby mają coś klekotać, co one mają do powiedzenia.

źródło: NKJP: Magdalena Środa: Tajemnice kobiet: rozmowy Renaty Dziurdzikowskiej, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klekotałem +(e)m klekotał	klekotałam +(e)m klekotała	klekotałom +(e)m klekotało	klekotaliśmy +(e)śmy klekotali	klekotałyśmy +(e)śmy klekotały
2 os.	klekotałeś +(e)ś klekotał	klekotałaś +(e)ś klekotała	klekotałoś +(e)ś klekotało	klekotaliście +(e)ście klekotali	klekotałyście +(e)ście klekotały
3 os.	klekotał	klekotała	klekotało	klekotali	klekotały

bezosobnik: klekotano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę klekotał będę klekotać	będę klekotała będę klekotać	będę klekotało będę klekotać	będziemy klekotali będziemy klekotać	będziemy klekotały będziemy klekotać
2 os.	będziesz klekotał będziesz klekotać	będziesz klekotała będziesz klekotać	będziesz klekotało będziesz klekotać	będziecie klekotali będziecie klekotać	będziecie klekotały będziecie klekotać
3 os.	będzie klekotał będzie klekotać	będzie klekotała będzie klekotać	będzie klekotało będzie klekotać	będą klekotali będą klekotać	będą klekotały będą klekotać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		klekoczmy
2 os.	klekocz	klekoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klekotałbym bym klekotał	klekotałabym bym klekotała	klekotałobym bym klekotało	klekotalibyśmy byśmy klekotali	klekotałybyśmy byśmy klekotały
2 os.	klekotałbyś byś klekotał	klekotałabyś byś klekotała	klekotałobyś byś klekotało	klekotalibyście byście klekotali	klekotałybyście byście klekotały
3 os.	klekotałby by klekotał	klekotałaby by klekotała	klekotałoby by klekotało	klekotaliby by klekotali	klekotałyby by klekotały

bezosobnik: klekotano by

bezokolicznik: klekotać

imiesłów przysłówkowy współczesny:

klekocąc
klekocząc

gerundium: klekotanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: klekocący

	+	klekotać	+	o CZYM
	+	klekotać	+	CO

psł. *klekotati / *klekъtati 'wydawać powtarzający się głuchy głos'

Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.