nasadnik

Definicja

archit. element architektoniczny w formie płyty lub bloku, umieszczany między głowicą kolumny a podtrzymywanym przez nią elementem, popularny zwłaszcza w architekturze bizantyjskiej
Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

części budowli

synonimy:

impost

Konserwacji wymaga znajdujący się na szczycie kolumny nasadnik z półkolistymi arkadkami zdobionymi przez płaskorzeźby.

źródło: NKJP: Kolumna na trzpieniu, Dziennik Polski, 2000-09-15

Kolejną cechą bizantyjskich kapiteli jest wspomniane już zastosowanie impostu. Powstaje w ten sposób podwójna głowica zwana nasadnikową lub impostową. Po połączeniu głowicy z nasadnikiem utworzono nowy typ głowic. Nazywano go głowicą koszyczkową lub głowicą trapezoidalną.

źródło: NKJP: Internet

Na III-V kondygnacji osie części narożnej wydzielone kolumnami wspartymi na wspornikach, z nasadnikami w kształcie wazonów wspierającymi belkowanie.

źródło: Internet: akacja.wzks.uj.edu.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	nasadnik	nasadniki
D.	nasadnika	nasadników
C.	nasadnikowi	nasadnikom
B.	nasadnik	nasadniki
N.	nasadnikiem	nasadnikami
Ms.	nasadniku	nasadnikach
W.	nasadniku	nasadniki

Pochodzenie

Zob. sadzić

CHRONOLOGIZACJA:

1841, Ryciny wraz z opisami do Botaniki ogólnej J. R. Czerwiakowskiego, polona.pl
Inne znaczenie: 'element budowy kwiatu'

CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO

Data ostatniej modyfikacji: 21.06.2021