oprawka

- Cześć, tato! - wrzasnęła. Czego on tak słucha? Spojrzała na leżącą na tapczanie oprawkę kasety. „Dzwony rurowe” - przeczytała ręczny flamastrowy napis. Staroć i nudziarstwo.

źródło: NKJP: Kinga Dunin: Tabu, 1998

Ona jest niebieska, prawda? - Niebieściuteńka! Patrz, jest trochę inna niż te nasze kredki szkolne. Też jest w drewnianej oprawce, ale inna, no nie? Rzeczywiście, drewniana oprawka kredki była, tak jak to określiła słusznie Karolcia, niebieściuteńka.

źródło: NKJP: Maria Krüger: Witaj Karolciu, 1970

O ruskim charakterze wczesnośredniowiecznego Drohiczyna świadczą też takie archeologiczne znaleziska jak rogowa oprawka noża z napisem wyrytym cyrylicą: „nóż Jeżki, a kto go ukradnie będzie przeklęty przez Boga”

źródło: NKJP: Zdzisław Skrok: Wielkie Rozdroże: ćwiczenia terenowe z archeologii wyobraźni, 2008

Kramy niewiele różniły się od jeszcze teraz spotykanych, z tym, że dawniej nie było wyrobów z plastyku. Lalki i oprawki lusterek wyrabiano z dziś już niespotykanego celuloidu.

źródło: NKJP: Aleksander Jackowski: Polska sztuka ludowa, 1974

Nigdzie na stałe nie pracuje, nie jest też zarejestrowany w urzędzie pracy. Żyje z dorywczych robót u sąsiadów, robi też miotły i oprawki obrazków z kolorowego drutu.

źródło: NKJP: Wojciech Markiewicz: Unplugged, czyli bez prądu, Polityka, 2004-05-08