Jak korzystać ze słownika?

zafurkotać

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1.a spódnicą

  • Definicja

    1.a

    poruszyć czymś energicznie, wywołując przy tym charakterystyczny dźwięk, który przypomina odgłos, jaki można usłyszeć, gdy ptaki zrywają się do lotu, mocno uderzając skrzydłami lub gdy jakiś materiał powiewa na wietrze, silnie uderzany przez porywy powietrza
  • Kwalifikacja tematyczna

    KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    dźwięki


    KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    ruch i spoczynek

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  furknąć
    zafurczeć
  • Połączenia
    • wiatr zafurkotał czymś
    • zafurkotać połami habitu, rękawami, spódnicą; skrzydłami
  • Cytaty

    [...] wiatr załopotał połą jego płaszcza, rozwiał włosy, zafurkotał rękawami.

    źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000

    [...] bogini Fortuna, która opiekowała się dziadkiem [...] postanowiła się ot tak, bez powodu zatroszczyć o jego wnuczkę, a moją babcię. Zafurkotała skrzydłami złoconymi, zafurkotała kołem szprychastym, sfrunęła z chmur bitośmietannych i położyła na czole mojej babci gwiazdę przychylności losów.

    źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2008

    Na widok wspólnego posłania [...] prychnęła z oburzenia, zafurkotała spódnicą i wyszła, nie dając Niedźwiedziowi szansy na otwarcie ust.

    źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

    Wiał spory wiatr, na tyle mocny, by wydąć brązowe płótno żagli i zafurkotać flagą.

    źródło: S.M. Stirling, D. Drake: Kowadło, 2001 (isa.pl/ksiazki)
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zafurkocę
    zafurkoczę
    		 zafurkocemy
    zafurkoczemy
    2 os. zafurkocesz
    zafurkoczesz
    		 zafurkocecie
    zafurkoczecie
    3 os. zafurkoce
    zafurkocze
    		 zafurkocą
    zafurkoczą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zafurkotałem
    +(e)m zafurkotał
    		 zafurkotałam
    +(e)m zafurkotała
    		 zafurkotałom
    +(e)m zafurkotało
    		 zafurkotaliśmy
    +(e)śmy zafurkotali
    		 zafurkotałyśmy
    +(e)śmy zafurkotały
    2 os. zafurkotałeś
    +(e)ś zafurkotał
    		 zafurkotałaś
    +(e)ś zafurkotała
    		 zafurkotałoś
    +(e)ś zafurkotało
    		 zafurkotaliście
    +(e)ście zafurkotali
    		 zafurkotałyście
    +(e)ście zafurkotały
    3 os. zafurkotał
    		 zafurkotała
    		 zafurkotało
    		 zafurkotali
    		 zafurkotały

    bezosobnik: zafurkotano

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. zafurkoczmy
    2 os. zafurkocz
    		 zafurkoczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. zafurkotałbym
    bym zafurkotał
    		 zafurkotałabym
    bym zafurkotała
    		 zafurkotałobym
    bym zafurkotało
    		 zafurkotalibyśmy
    byśmy zafurkotali
    		 zafurkotałybyśmy
    byśmy zafurkotały
    2 os. zafurkotałbyś
    byś zafurkotał
    		 zafurkotałabyś
    byś zafurkotała
    		 zafurkotałobyś
    byś zafurkotało
    		 zafurkotalibyście
    byście zafurkotali
    		 zafurkotałybyście
    byście zafurkotały
    3 os. zafurkotałby
    by zafurkotał
    		 zafurkotałaby
    by zafurkotała
    		 zafurkotałoby
    by zafurkotało
    		 zafurkotaliby
    by zafurkotali
    		 zafurkotałyby
    by zafurkotały

    bezosobnik: zafurkotano by

    bezokolicznik: zafurkotać

    imiesłów przysłówkowy uprzedni:

    zafurkotawszy

    gerundium: zafurkotanie

    odpowiednik aspektowy: furkotać

  • Składnia
    bez ograniczeń + zafurkotać +
    CZYM
  • Pochodzenie

    Zob.  furkotać