stręczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

namawiać kogoś do prostytucji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

seksualność

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

	Trochę dalej szacowna z pozoru matrona próbowała stręczyć każdemu zamożnie odzianemu mężczyźnie swoją małą córeczkę. - Wielmożny panie, niech pan weźmie mego aniołka [...]. - Zręczna jest i pojętna, do wszelkiej zabawy chętna... źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
	Stręczy więc Kim pracującemu w ochronie ambasady sierżantowi Chrisowi. Chris pozbawia Kim dziewictwa, obiecując w zamian dozgonne uczucie. źródło: NKJP: Stanisław Bukowski: Melodramat czasów apokalipsy, Polityka, 2000-12-16
	Mieszkaniec Kołobrzegu czerpał zyski z sutenerstwa – stręczył sprowadzanym do domu osobom dzieci. źródło: NKJP: (ELG): Pedofil w sieci, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-07-27
	[...] Było podejrzewane [...] o stręczenie dzieci z sierocińca bogatym zboczeńcom. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	Już doczekaliśmy się matek, które stręczą swoje córki do agencji towarzyskich i mężów, którzy - jak mówią streetworkerzy Tady - podwożą swoje żony do punktów pracy w charakterze dziwek. źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: Młodszy przedmiot po żądania, Polityka, 2002-10-05

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	stręczę	stręczymy
2 os.	stręczysz	stręczycie
3 os.	stręczy	stręczą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stręczyłem +(e)m stręczył	stręczyłam +(e)m stręczyła	stręczyłom +(e)m stręczyło	stręczyliśmy +(e)śmy stręczyli	stręczyłyśmy +(e)śmy stręczyły
2 os.	stręczyłeś +(e)ś stręczył	stręczyłaś +(e)ś stręczyła	stręczyłoś +(e)ś stręczyło	stręczyliście +(e)ście stręczyli	stręczyłyście +(e)ście stręczyły
3 os.	stręczył	stręczyła	stręczyło	stręczyli	stręczyły

bezosobnik: stręczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę stręczył będę stręczyć	będę stręczyła będę stręczyć	będę stręczyło będę stręczyć	będziemy stręczyli będziemy stręczyć	będziemy stręczyły będziemy stręczyć
2 os.	będziesz stręczył będziesz stręczyć	będziesz stręczyła będziesz stręczyć	będziesz stręczyło będziesz stręczyć	będziecie stręczyli będziecie stręczyć	będziecie stręczyły będziecie stręczyć
3 os.	będzie stręczył będzie stręczyć	będzie stręczyła będzie stręczyć	będzie stręczyło będzie stręczyć	będą stręczyli będą stręczyć	będą stręczyły będą stręczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stręczmy
2 os.	stręcz	stręczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stręczyłbym bym stręczył	stręczyłabym bym stręczyła	stręczyłobym bym stręczyło	stręczylibyśmy byśmy stręczyli	stręczyłybyśmy byśmy stręczyły
2 os.	stręczyłbyś byś stręczył	stręczyłabyś byś stręczyła	stręczyłobyś byś stręczyło	stręczylibyście byście stręczyli	stręczyłybyście byście stręczyły
3 os.	stręczyłby by stręczył	stręczyłaby by stręczyła	stręczyłoby by stręczyło	stręczyliby by stręczyli	stręczyłyby by stręczyły

bezosobnik: stręczono by

bezokolicznik: stręczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: stręcząc

gerundium: stręczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	stręczenie	stręczenia
D.	stręczenia	stręczeń
C.	stręczeniu	stręczeniom
B.	stręczenie	stręczenia
N.	stręczeniem	stręczeniami
Ms.	stręczeniu	stręczeniach
W.	stręczenie	stręczenia

imiesłów przymiotnikowy czynny: stręczący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	stręczący	stręczący	stręczący	stręczące	stręcząca
D.	stręczącego	stręczącego	stręczącego	stręczącego	stręczącej
C.	stręczącemu	stręczącemu	stręczącemu	stręczącemu	stręczącej
B.	stręczącego	stręczącego	stręczący	stręczące	stręczącą
N.	stręczącym	stręczącym	stręczącym	stręczącym	stręczącą
Ms.	stręczącym	stręczącym	stręczącym	stręczącym	stręczącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	stręczący	stręczący	stręczące	stręczące
D.	stręczących	stręczących	stręczących	stręczących
C.	stręczącym	stręczącym	stręczącym	stręczącym
B.	stręczących	stręczących	stręczących	stręczące
N.	stręczącymi	stręczącymi	stręczącymi	stręczącymi
Ms.	stręczących	stręczących	stręczących	stręczących

imiesłów przymiotnikowy bierny: stręczony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	stręczony	stręczony	stręczony	stręczone	stręczona
D.	stręczonego	stręczonego	stręczonego	stręczonego	stręczonej
C.	stręczonemu	stręczonemu	stręczonemu	stręczonemu	stręczonej
B.	stręczonego	stręczonego	stręczony	stręczone	stręczoną
N.	stręczonym	stręczonym	stręczonym	stręczonym	stręczoną
Ms.	stręczonym	stręczonym	stręczonym	stręczonym	stręczonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	stręczeni	stręczeni	stręczone	stręczone
D.	stręczonych	stręczonych	stręczonych	stręczonych
C.	stręczonym	stręczonym	stręczonym	stręczonym
B.	stręczonych	stręczonych	stręczonych	stręczone
N.	stręczonymi	stręczonymi	stręczonymi	stręczonymi
Ms.	stręczonych	stręczonych	stręczonych	stręczonych

Składnia

	+	stręczyć	+	KOGO + KOMU
	+	stręczyć	+	KOGO + do CZEGO

Pochodzenie

Wyraz przejęty z gwar, gdzie stręczyć jest fonetyczną odmianką (z wstawnym t rozbijającym grupę spółgłoskową sr > str); por. dial. strękowiny = srękowiny / zrękowiny - dosłownie 'oddanie ręki (córki, siostry); zaręczyny'; por. ręczyć