marnotrawny

Doprowadzono go do cyrkułu policyjnego i zapisano w protokole: „Nie wymawiając żadnych wyrazów, krzyczał w okropny sposób”. Był to Tadeusz Żeleński. Trochę marnotrawny syn znanego kompozytora.

źródło: NKJP: Helena Zaworska: Kabarety, Gazeta Wyborcza, 1997-01-24

Była ósma rano. A ponieważ do domu wróciłam po czwartej (trzeba było odwieźć Izę [...] i przekonać Wacka, by z awanturą poczekał do chwili, aż marnotrawna córka zrozumie, co się do niej mówi), niewiele miałam tej nocy snu.

źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008

A przecież nie odwiedzał ich [...] i także po śmierci ani razu nie przyśnił się jej [...], i nigdy tak łagodnie do niej nie mówił, lecz po śmierci łagodnieją podobno ludzie, także ojcowie dla swoich marnotrawnych dzieci.

źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Nagi sad, 1967

Przez salon i jadalnię hipermieszczańskiej rodziny Topolskich [...] przewijają się najbliżsi, zbulwersowani powrotem Mani [...] - tytułowej lekkomyślnej, a raczej marnotrawnej siostry, która cztery lata wcześniej porzuciła narzuconego jej przez rodzinę męża [...] i synka, by uciec z kochankiem do Wiednia.

źródło: NKJP: Aneta Kyzioł: Żelazna lekkomyślność, Polityka, nr 2694, 2009-02-28

- Tata nie chce mnie znać. - Ucieszy się, kiedy wrócisz, ty... durniu marnotrawny!

źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976