redakcja - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

3.

pełnienie funkcji redaktora, kierującego opracowaniem dzieła zbiorowego lub zespołem wydającym czasopismo

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

prasa

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

wydawnictwa

Połączenia

redakcja naukowa
antologia, edycja, książka, podręcznik, praca (zbiorowa), publikacja, słownik; audycja pod redakcją kogoś
objąć redakcję
coś ukazało się, wyszło pod redakcją kogoś; wydawany pod redakcją kogoś

Cytaty

Pod redakcją prof. Urbańczyka wydawano [...] „Słownik staropolski”.

źródło: NKJP: (MAJER): Wyjątkowa formacja, Dziennik Polski - Nauka, 2001-10-25

Czasopismo zamieszczało przedruki z pism warszawskich i wileńskich, tłumaczenia z prasy austriackiej, niemieckiej, liczne materiały literackie, szczególnie za redakcji J. Dobrzańskiego.

źródło: NKJP: Jerzy Jarowiecki, Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia, 2005

Balicki, który [...] objął redakcję „Dziennika Polskiego”, usiłował przemycić na jego łamy jakieś krótkie felietony, ale była to kropla w morzu potrzeb pisarzy.

źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	redakcja	redakcje
D.	redakcji	redakcji	neut
D.	redakcji	redakcyj	char
C.	redakcji	redakcjom
B.	redakcję	redakcje
N.	redakcją	redakcjami
Ms.	redakcji	redakcjach
W.	redakcjo	redakcje

Składnia

+

redakcja

+

KOGO

Pochodzenie

internac.

fr. rédaction

hiszp. Redacción

niem. Redaktion

z p.-łac. redactio 'odnoszenie; gromadzenie'

< łac. redāctus - imiesłów dokonany bierny od redigere 'odnosić; pędzić z powrotem; zbierać; układać' (złożenie z red i agere).

Skróty

red.