struchleć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

daw. ulec rozpadowi, jakiemu ulega ciało ludzkie po śmierci

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

Pewnego dnia już się nie obudzę/ Struchleje ciało, wyparuje dusza/ A po mnie żadnego śladu/ Żadnej najmniejszej części życia!

źródło: Arkona: Klucz do istnienia (tekst piosenki, www.tekstowo.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	struchlałem +(e)m struchlał	struchlałam +(e)m struchlała	struchlałom +(e)m struchlało	struchleliśmy +(e)śmy struchleli	struchlałyśmy +(e)śmy struchlały
2 os.	struchlałeś +(e)ś struchlał	struchlałaś +(e)ś struchlała	struchlałoś +(e)ś struchlało	struchleliście +(e)ście struchleli	struchlałyście +(e)ście struchlały
3 os.	struchlał	struchlała	struchlało	struchleli	struchlały

bezosobnik: struchlano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		struchlejmy
2 os.	struchlej	struchlejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	struchlałbym bym struchlał	struchlałabym bym struchlała	struchlałobym bym struchlało	struchlelibyśmy byśmy struchleli	struchlałybyśmy byśmy struchlały
2 os.	struchlałbyś byś struchlał	struchlałabyś byś struchlała	struchlałobyś byś struchlało	struchlelibyście byście struchleli	struchlałybyście byście struchlały
3 os.	struchlałby by struchlał	struchlałaby by struchlała	struchlałoby by struchlało	struchleliby by struchleli	struchlałyby by struchlały

bezosobnik: struchlano by

bezokolicznik: struchleć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: struchlawszy

gerundium: struchlenie

rodzaj gramatyczny: dk