-
1.
książk. rzecz, sprawa drugorzędna, nieistotna, mało ważna -
[marginaljum]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
We Wszelkim wypadku (1972) temat miłosny organizuje w całości jeden utwór opisowy, Miłość szczęśliwa, w dwu innych pojawia się on niejako marginalnie, acz jest to marginalium niezmiernie ważne (Wszelki wypadek i „Nicość przenicowała się...”).
źródło: NKJP: Stanisław Balbus: Świat ze wszystkich stron świata : o Wisławie Szymborskiej, 1996
Recenzowana książka przydaje rangi zagadnieniu rzecznictwa prasowego, jeszcze do niedawna stanowiącego swego rodzaju marginalium w podręcznikach piarowskich, dziś [...] zyskującego należną pozycję na arenie współczesnych działań komunikacyjnych i coraz częściej stającego się wiodącym tematem doktorskich dysertacji, monografii, skryptów i podręczników akademickich..
źródło: Internet: instytutpublico.pl/polecamy-ksiazke-dra-k-dudka
Doświadczenie bowiem uczy, iż Asimov pisarz jest o wiele bardziej interesujący od Asimova felietonisty. Kilka zbiorów jego publicystyki ukazało się po polsku i podobnie jak w przypadku Lema stanowią one kiepskie marginalia.
źródło: NKJP: Michał Otorowski: Najdalsza podróż Isaaca Asimova, Midrasz, 83, 2004
[...] Niedziałkowski ogłosił wielki artykuł, zarzucający Boyowi, że zajmuje się jakimiś marginaliami obyczajowymi, gdy tymczasem chodzi o wielkie sprawy społeczne i polityczne.
źródło: NKJP: Helena Zaworska: Boy wieczny skandalista, Gazeta Wyborcza, 1995-01-13
Reforma państwa grzęźnie więc w marginaliach, a kolejny rząd nie jest uzbrojony w specjalne uprawnienia, potrzebne z wielu powodów, także jako legitymizacja działań stanowczych i skutecznych w sferze gospodarczej.
źródło: NKJP: Andrzej Urbański: Rząd ma się dobrze, Gazeta Wyborcza, 1992-10-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. marginalium
marginalia
D. marginalium
marginaliów
C. marginalium
marginaliom
B. marginalium
marginalia
N. marginalium
marginaliami
Ms. marginalium
marginaliach
W. marginalium
marginalia
-
łac. śred. marginale (l. p.), marginalia (l. m.) 'znajdujące się na marginesie'
Forma łacińska jest przymiotnikiem rodzaju nijakiego od łac. margō, marginis 'brzeg, margines'; polska forma marginalium jest prawdopodobnie utworzona sztucznie na wzór wyrazów łacińskich rodzaju nijakiego zakończonych na -um, które w liczbie mnogiej kończą się na -a.