pychota II

I

rzadziej pyszota II

przymiotnik

  • pot.  taki, który komuś bardzo smakuje
    • rzadziej pyszota II
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Jedzenie i jego przygotowanie

    przyprawy, smaki

  • Musi być zupa pychota z częściowo przetartych jarzyn, pasztety do barszczu kiszonego, gulasz staropolski, chleb na zakwasie pieczony w piecu szamotowym, tak samo, jak robiły to nasze babcie.

    źródło: NKJP: (EKT): Galaretka na kości, a nalewka na trawienie, Dziennik Polski, 2008-02-02

    [...] Te dwie ostatnie ryby były pychota [...].

    źródło: NKJP: Piotr Bikont: Galicja w Krainie Czarów, Gazeta Wyborcza, 1998-10-23

    Gospodarze przesympatyczni, gospodyni gotuje dla gości, a jedzonko pychota! Chlebek własnej roboty, miód prosto z pasieki.

    źródło: NKJP: Internet

    Pokoje czyściuteńkie, cisza, spokój, jedzenie pyszota, przede wszystkim przygotowywane na miejscu z produktów z własnego ogrodu [...].

    źródło: Internet: willagazdowka.pl/opinie-gosci

  • część mowy: przymiotnik

    Inne uwagi

    We wszystkich formach ta sama postać fleksyjna

  • Zob. pyszny 2

CHRONOLOGIZACJA:
Zob. pychota I
Data ostatniej modyfikacji: 23.04.2025