-
3.
książk. ziemia będąca czyjąś własnością -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny -
- opanować, przejąć dziedzinę
-
Opole to niebawem moja będzie dziedzina, moje księstwo.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Serce drżało. Bo cóż to jednak za koncept bezbożny, bluźnierczy tu, pośrodku cmentarnej dziedziny, między starożytnymi grobami rozwalić się tak rozwiąźle, czelnie... sto lat ma ten cmentarz, przez wiek nikt jeszcze nie postąpił sobie tak zuchwale.
źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002
Gdy zasiedli do uczty, abimelek rzekł do Ab-Rahama: - Po całej dziedzinie idzie sława twojego Boga. Mocny jest podobno i doskonały.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
Wiatr hulał po ruinie i po całej dziedzinie.
źródło: NKJP: Edward Stachura: Cała jaskrawość, 2006
[...] rodowe prawo bliższości chroniło stan posiadania wolnych współplemieńców, ograniczało możliwość przejmowania ich dziedzin przez plemienną starszyznę [...].
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dziedzina
dziedziny
D. dziedziny
dziedzin
C. dziedzinie
dziedzinom
B. dziedzinę
dziedziny
N. dziedziną
dziedzinami
Ms. dziedzinie
dziedzinach
W. dziedzino
dziedziny
-
psł. *dědina 'spadek po dziadku, po przodkach'