furczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

wyrażać słowami lub jakimiś dźwiękami swój gniew bądź niezadowolenie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

synonimy:

furkać

	Przychodzi taki niezadowolony pracownik do dyrektora i coś mu tam furczy, że w połowie miesiąca pieniądze już mu się skończyły, a praca nie. źródło: NKJP: Izabela Haszyńska: Prace społeczne, Czas Ostrzeszowski, nr 200635, 2006
	Agnieszka czemu furczysz na nas? źródło: NKJP: Internet
	„Zostawcie mnie, nie chcę lecieć, chcę umrzeć tutaj” – biadolił szarpany przez towarzyszących mu ludzi. „Wsiadaj, gamoniu” – furczała na niego żona. źródło: Mariusz Janik: Polowanie na majątki wygnanych autokratów, Dziennik Gazeta Prawna, 2012-06-17 (forsal.pl)
	Po długich targach wdrapujemy się wszystkie trzy na stos rozlatujących się tobołków - i jazda! [...] Lora gramoli się najpierw leśną drogą, burczy, furczy, ale jakoś lezie. źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	furczałem +(e)m furczał	furczałam +(e)m furczała	furczałom +(e)m furczało	furczeliśmy +(e)śmy furczeli	furczałyśmy +(e)śmy furczały
2 os.	furczałeś +(e)ś furczał	furczałaś +(e)ś furczała	furczałoś +(e)ś furczało	furczeliście +(e)ście furczeli	furczałyście +(e)ście furczały
3 os.	furczał	furczała	furczało	furczeli	furczały

bezosobnik: furczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę furczał będę furczeć	będę furczała będę furczeć	będę furczało będę furczeć	będziemy furczeli będziemy furczeć	będziemy furczały będziemy furczeć
2 os.	będziesz furczał będziesz furczeć	będziesz furczała będziesz furczeć	będziesz furczało będziesz furczeć	będziecie furczeli będziecie furczeć	będziecie furczały będziecie furczeć
3 os.	będzie furczał będzie furczeć	będzie furczała będzie furczeć	będzie furczało będzie furczeć	będą furczeli będą furczeć	będą furczały będą furczeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		furczmy
2 os.	furcz	furczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	furczałbym bym furczał	furczałabym bym furczała	furczałobym bym furczało	furczelibyśmy byśmy furczeli	furczałybyśmy byśmy furczały
2 os.	furczałbyś byś furczał	furczałabyś byś furczała	furczałobyś byś furczało	furczelibyście byście furczeli	furczałybyście byście furczały
3 os.	furczałby by furczał	furczałaby by furczała	furczałoby by furczało	furczeliby by furczeli	furczałyby by furczały

bezosobnik: furczano by

bezokolicznik: furczeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: furcząc

gerundium: furczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: furczący

odpowiednik aspektowy: furknąć

	+	furczeć	+	(na KOGO) + (MOWA WPROST)
	+	furczeć	+	(że ZDANIE)

Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.