dziekan - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

osoba zajmująca przez określonej długości kadencję stanowisko kierownika wydziału szkoły wyższej, wybrana w sposób zgodny ze statutem uczelni

Noty o użyciu

Jeżeli wyrazu dziekan używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp, a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. dziekan przyszła , spotkanie z nową dziekan, Beatą Kwiecińską . Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie z nowym dziekanem, Beatą Kwiecińską .

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

studia

Połączenia

były, nowy, wieloletni dziekan
dziekan Wydziału Filologicznego, Górniczego, Sztuki...
dziekan i prodziekan, dziekan i prorektor, dziekan i rektor; profesor i dziekan; prorektorzy i dziekani
pan, pani dziekan
pełnomocnik; funkcja, godność, stanowisko, urząd; kadencja, wybór; decyzja, wniosek, zgoda; dyżur; nagroda dziekana
kandydat na dziekana
dziekan podejmuje decyzje, wręcza dyplomy, indeksy; zezwala na powtarzanie roku...
być, zostać; wybrać kogoś dziekanem
pracować, robić coś jako dziekan

Cytaty

	Zakończywszy w 1975 swoją pracę pedagogiczną, jako dziekan Wydziału Reżyserii - interesował się Szkołą nadal. To do Niego chodziłem, jako rektor, po radę. źródło: NKJP: Andrzej Łapicki: Profesor i róże, Gazeta Wyborcza, 1992-09-11
	Dziekan ma prawo ogłaszać dni wolne od zajęć na wydziale. Jest przełożonym pracowników i studentów wydziału, przewodniczy też radzie wydziału. źródło: NKJP: Studenckie abecadło (5), Gazeta Wyborcza, 1997-10-10
	Zazwyczaj, gdy nadajemy doktorat honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej, realizujemy scenariusz obejmujący wystąpienia wszystkich dziekanów, którzy wnioskowali o nadanie tej godności. źródło: NKJP: Godnie, lecz krótko, Dziennik Polski, 2000-03-27
	Panie dziekanie, to musi być jakaś idiotyczna pomyłka! Dziekan popatrzył na mnie tak jakoś smutno, poważnie i powiedział: - Chciałbym panu wierzyć. Nigdy by mi na myśl nie przyszło, że magistrant naszej uczelni może dopuścić się takiego czynu [...]. źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
	Zdaniem pani dziekan, szczecińska ekonomia ma szanse na zajęcie wyższych lokat w kolejnych rankingach. źródło: NKJP: (M. Kubera): Ekonomiczny ranking „Newsweeka”, prasa, 2002

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dziekan	dziekani	ndepr
M.	dziekan	dziekany	depr
D.	dziekana	dziekanów
C.	dziekanowi	dziekanom
B.	dziekana	dziekanów
N.	dziekanem	dziekanami
Ms.	dziekanie	dziekanach
W.	dziekanie	dziekani	ndepr
W.	dziekanie	dziekany	depr

Składnia

+

dziekan

+

(CZEGO)

Pochodzenie

st.czes. děkan

z łac. decānus 'dziesiętnik w wojsku; przełożony nad dziesięcioma mnichami'