dziekan - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

urzęd. osoba przewodnicząca radzie adwokackiej

Jeżeli wyrazu dziekan używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp, a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. dziekan przyszła , spotkanie z nową dziekan, Beatą Kwiecińską . Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie z nowym dziekanem, Beatą Kwiecińską .

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

sąd

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

adwokat

Połączenia

dziekan izby, rady (adwokackiej)
pan, pani dziekan
funkcja, stanowisko; decyzja dziekana
dziekan udziela ostrzeżenia (adwokatowi)

Cytaty

	Decyzja dziekana stanowi upoważnienie adwokata do prowadzenia spraw i powinna mieć formę pisemną. źródło: NKJP: Dz.U. z 1982r. Nr 16, poz. 124
	Odnosząc się zaś ogólnie do kwestii lustracji palestry, dziekan rzeszowskiego środowiska adwokatów stwierdził, że gdyby przeprowadzono lustrację wśród radców prawnych, „odsetek podejrzanych o współpracę z organami SB byłby zapewne wyższy”... źródło: NKJP: Lustracja palestry, Dziennik Polski, 1999-11-26
	Zawiódł czytelników dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Kielcach, twierdząc, że świętokrzyscy mecenasi przyłączają się do ogólnopolskiej akcji związanej z Dniem Ofiar Przestępstw. źródło: NKJP: Agnieszka Ogonek: Za darmo nie doradzą, Echo Dnia, 2006-02-23
	Nie zostało przeciw pańskiemu ojcu wniesione żadne zażalenie. Nic takiego nie wpłynęło ani do mnie, ani do dziekana adwokatów rotalnych, to znaczy do osób w wypadku wspomnianych zażaleń jedynie kompetentnych. źródło: NKJP: Tadeusz Breza: Urząd, 1960
	Podzielam z góry wasz sąd, panowie przysięgli, i zgadzam się nań. Ale proces ten [...] przedstawia jednak poważne niebezpieczeństwo. Och, bynajmniej nie dla oskarżonej! Jest ona chroniona potrójnym puklerzem, młodością swoją, swoim bólem i wreszcie magicznym kunsztem słowa dziekana paryskiej adwokatury. źródło: NKJP: Zabij mnie, błagam..., Dziennik Polski, 2000-12-09

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dziekan	dziekani	ndepr
M.	dziekan	dziekany	depr
D.	dziekana	dziekanów
C.	dziekanowi	dziekanom
B.	dziekana	dziekanów
N.	dziekanem	dziekanami
Ms.	dziekanie	dziekanach
W.	dziekanie	dziekani	ndepr
W.	dziekanie	dziekany	depr

Składnia

+

dziekan

+

CZEGO

Pochodzenie

st.czes. děkan

z łac. decānus 'dziesiętnik w wojsku; przełożony nad dziesięcioma mnichami'