-
2.
cierpienie zadawane jakiejś osobie w jakimś celu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
przyczyny, objawy i skutki chorób
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- skazać, wydać na mękę
-
„Potworności, jakie się działy po wdarciu się napastników do klasztoru, może pozazdrościć piekło. Krew ludzka lała się strumieniami. [...] Stosowano wyrafinowane i okrutne męki”.
źródło: NKJP: 17 września 1939 roku Związek Sowiecki zaatakował Polskę, Dziennik Polski - Magazyn, 1999-09-17
Jako posiadacz i strażnik skarbu był w swoim żywiole; zrozumiałem, że nie odda forsy, bez znaczenia, czy wezmę go na męki, czy będę błagał go na kolanach.
źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
Nie chcesz gadać, to nie gadaj. Są tajemnice, których się nie zdradza. - Właśnie to samo chciałem ci powiedzieć. Są tajemnice, których dżentelmen nie wyjawi nawet na mękach.
źródło: NKJP: Kornel Makuszyński: Szaleństwa Panny Ewy, 1957
Marliśmy [...] w salach tortur, ginęliśmy śmiercią samobójczą w więzieniach, by nie wydać na mękach oprawcom tajemnic organizacji podziemnej. Z tej tragicznej perspektywy patrzymy teraz na wolną Polskę.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 19.10.2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. męka
męki
D. męki
mąk
C. męce
mękom
B. mękę
męki
N. męką
mękami
Ms. męce
mękach
W. męko
męki
-
psł. *mǫka 'gniecenie, rozgniatanie, tłuczenie'
Psł. *mǫka już w epoce prasłowiańskiej było rozczepione na dwa leksemy różniące się akcentuacją i znaczeniem: jako nazwa czynności z akcentem na sylabie pierwszej (męka) i jako nazwa rezultatu czynności 'rozgniecione, stłuczone, roztarte, zmielone ziarna' (mąka) z akcentem na ostatniej sylabie; w języku polskim odbiciem prasłowiańskiego zróżnicowania akcentowo-iloczasowego etymologicznie tożsamych wyrazów są postaci z różnymi rdzennymi samogłoskami nosowymi: męka z -ę- kontynuującym staropolską krótką samogłoskę nosową oraz mąka z -ą- kontynuującym staropolską długą samogłoskę nosową (Bor); zob. mąka