-
3.
coś, co jest uciążliwe i sprawia duże trudności -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
- prawdziwa, twórcza męka
- męka czekania, oczekiwania, tworzenia, zazdrości
- coś jest męką
-
Dla mnie jednak największą męką była nauka rosyjskiego u Elżbiety Bolforskiej. To była prawdziwa „piła” [...].
źródło: NKJP: Zbigniew Bąk: 'Chałubińszczak' ma już 100 lat!, Echo Dnia, 2005-09-23
To jest największy trud człowieczy, największa męka: podjąć decyzję, rozstrzygnąć, wybrać. Bo najchętniej trwalibyśmy jak kamień czy drzewo, poddani prawom przyrody.
źródło: NKJP: Mieczysław Maliński ks.: Zamyślenia, 1998
Mój były chłopak ciągle cierpiał na kompleks pochodzenia i braku odpowiedniego wykształcenia. [...] Przeżywał istne męki na moich rodzinnych uroczystościach, walcząc z nieporadnością i czerwonymi policzkami.
źródło: NKJP: Anna Kokot: Maniery współczesnego mężczyzny, prasa, 1998
Od wczoraj poruszanie się po Krośnie samochodem to prawdziwa męka.
źródło: NKJP: Drogowy horror, Dziennik Polski - Podkarpacie, 2002-04-16
Nawet tak wielcy mistrzowie jak Julian Tuwim dochodzili w mękach twórczych do odpowiedniego słowa, metafory, o czym poeta napomyka wielokrotnie we wspomnieniach.
źródło: NKJP: Wierszowisko, Dziennik Polski - Magazyn, 1999-11-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. męka
męki
D. męki
mąk
C. męce
mękom
B. mękę
męki
N. męką
mękami
Ms. męce
mękach
W. męko
męki
-
psł. *mǫka 'gniecenie, rozgniatanie, tłuczenie'
Psł. *mǫka już w epoce prasłowiańskiej było rozczepione na dwa leksemy różniące się akcentuacją i znaczeniem: jako nazwa czynności z akcentem na sylabie pierwszej (męka) i jako nazwa rezultatu czynności 'rozgniecione, stłuczone, roztarte, zmielone ziarna' (mąka) z akcentem na ostatniej sylabie; w języku polskim odbiciem prasłowiańskiego zróżnicowania akcentowo-iloczasowego etymologicznie tożsamych wyrazów są postaci z różnymi rdzennymi samogłoskami nosowymi: męka z -ę- kontynuującym staropolską krótką samogłoskę nosową oraz mąka z -ą- kontynuującym staropolską długą samogłoskę nosową (Bor); zob. mąka