postarzeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

przest. postarzeć się

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

starzenie się

synonimy:

postarzeć się

– Zmienił się po śmierci twojej siostry?
– Postarzał.

źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007

[...] ręce położył ciężko na kolanach. Są stare jak posępna, wychudła nad nimi twarz. Postarzał bardzo - myśli w popłochu Dominika.

źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988

Obaj znacznie postarzeli od czasu ostatniej rozmowy.

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postarzałem +(e)m postarzał	postarzałam +(e)m postarzała	postarzałom +(e)m postarzało	postarzeliśmy +(e)śmy postarzeli	postarzałyśmy +(e)śmy postarzały
2 os.	postarzałeś +(e)ś postarzał	postarzałaś +(e)ś postarzała	postarzałoś +(e)ś postarzało	postarzeliście +(e)ście postarzeli	postarzałyście +(e)ście postarzały
3 os.	postarzał	postarzała	postarzało	postarzeli	postarzały

bezosobnik: postarzano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		postarzejmy
2 os.	postarzej	postarzejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postarzałbym bym postarzał	postarzałabym bym postarzała	postarzałobym bym postarzało	postarzelibyśmy byśmy postarzeli	postarzałybyśmy byśmy postarzały
2 os.	postarzałbyś byś postarzał	postarzałabyś byś postarzała	postarzałobyś byś postarzało	postarzelibyście byście postarzeli	postarzałybyście byście postarzały
3 os.	postarzałby by postarzał	postarzałaby by postarzała	postarzałoby by postarzało	postarzeliby by postarzeli	postarzałyby by postarzały

bezosobnik: postarzano by

bezokolicznik: postarzeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: postarzawszy

gerundium: postarzenie

rodzaj gramatyczny: dk

Zob. stary