-
1.
osoba zajmująca w hierarchii wojskowej pozycję wyższą niż kapitan, a niższą niż podpułkownik -
Jeżeli wyrazu major używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp., a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. major przyszła , spotkanie z nową major, Anną Kowalską . Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie z nowym majorem, Alicją Kowalską .
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
hiperonimy: oficer
-
- amerykański, niemiecki, polski...; emerytowany major
- major Doronin, Kierzkowski, Zdanowicz...
- major Wehrmachtu, Wojska Polskiego; sztabu generalnego
- major i generał; pułkownicy i majorowie
- obywatel, pan, towarzysz major
- rozkaz; stopień majora
- rozmowa z majorem
- major dowodzi kimś/czymś; rozkazał coś
- meldować majorowi
- zostać majorem
- awansować na majora
-
Na dworcu kolejowym tłoczyli się rekruci. W wąskim przejściu na perony stał niemiecki major ze świtą oficerów. Podporucznik gołowąs zawracał tych, co nie zasalutowali należycie.
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: W czerwieni, 1999
[...] dostał awans z majora na podpułkownika i został szefem WKU w Grójcu.
źródło: NKJP: K.Kowalski: Nowy komendant WKU Ciechanów, Tygodnik Ciechanowski, 2007-11-29
[...] minister twierdził, że brak jest dowódców, którzy wyszliby „z podziemia” i zastąpili obecnych. Wyszkolenie dowódcy trwa 20 lat, a majorowie nie mogą stanąć na czele polskiej armii.
źródło: NKJP: Sprawozdanie z 19. posiedzenia Senatu RP w dniu 28 lipca 1992 r.
A więc sądzi pan, majorze Fisher, że Rosjanie mają w związku z tymi czterema samolotami jakieś specjalne plany?
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
[...] do wulgarnego języka trzeba się przyzwyczaić, przeklinają wszyscy - od szeregowców poprzez plutonowych, sierżantów, chorążych, kapitanów, a skończywszy na majorach - z wyższymi nie rozmawiałem.
źródło: NKJP: Marek Ciesielski: 540 DDC, czyli jakie jest wojsko, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. major
majorowie
majorzy
ndepr majory
depr D. majora
majorów
C. majorowi
majorom
B. majora
majorów
N. majorem
majorami
Ms. majorze
majorach
W. majorze
majorowie
majorzy
ndepr majory
depr -
niem. Major
z łac. maior 'większy'