średniak - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

osoba, która w porównaniu z innymi przedstawicielami wybranej grupy nie wyróżnia się żadnymi szczególnymi cechami, zdolnościami czy umiejętnościami

Wyraz jest również używany w odniesieniu do zwierząt, instytucji, a nawet przedmiotów, np. Ten samochód jest średniakiem .

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

synonimy:

miernota
przeciętniak
szaraczek
szarak
śmiertelnik

	Jako że obaj rywale to ligowi średniacy, wszystko wskazuje na to, że nasz zespół nieoczekiwanie będzie się bronił przed spadkiem. źródło: NKJP: Tomasz Mucha: Klęska na ślizgawce, Trybuna Śląska, 2004-09-30
	Problem polega jednak na tym, że tych wybitnych jest bardzo mało. Dominują średniacy, których doświadczenie np. w obsłudze komputera ogranicza się do przepisanej pracy magisterskiej. źródło: NKJP: Izabela Chmielewska: Poszuiwany: odporny na stres, Dziennik Bałtycki, 1999-11-15
	Uczestnikami badań były zarówno osoby obdarzone ponadprzeciętną inteligencją, jak i średniacy, którzy przeważają liczebnie w każdej normalnej szkole. źródło: NKJP: Zdolne dzieci z wyobraźnią, Dziennik Polski, 2000-08-03
	Może kogoś zainteresuje, jaka właściwie była moja pozycja w tym szkolnym hokeju. Otóż, bądźmy szczerzy, raczej średniak. Na łyżwach jeździłem dobrze, ale cechy psychofizyczne nie pozwoliły mi na stabilizację i uniemożliwiły sławną w hokeju karier źródło: NKJP: Tomasz Domaniewski: Niedaleko od prawdy, 1978

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1