-
1.
członek jakiejś wspólnoty zakonnej, zachowującej surowe reguły -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
- franciszkanie obserwanci
-
(...) Zniknęło z Krakowa prastare targowisko żebracze (...), a na jego miejscu zaczął działać nowy zakon reguły św. Franciszka, założony przez ścisłego obserwanta (Brata Alberta)„.
źródło: NKJP: (X): Ostatnia Wigilia świętego, Dziennik Polski, 2003-12-20
Wszystko zaczęło się w wieku XVI, kiedy w zakonie wyłoniły się dwie grupy: franciszkanie obserwanci i franciszkanie konwentualni. Pierwsi budowali skromniejsze klasztory, jak ten przy ul. Reformackiej w Krakowie, drudzy - bardziej okazałe, jak ten przy ul. Franciszkańskiej.
źródło: NKJP: (X): Anielski płacz, Dziennik Polski, 2000-11-27
Już w kilka dni po swym przybyciu zainicjował pod Wawelem powstanie pierwszej w Polsce wspólnoty obserwantów Reguły św. Franciszka.
źródło: NKJP: (Administrator): Jan Kapistran, Głos Ojca Pio, 2010
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obserwant
obserwanci
ndepr obserwanty
depr D. obserwanta
obserwantów
C. obserwantowi
obserwantom
B. obserwanta
obserwantów
N. obserwantem
obserwantami
Ms. obserwancie
obserwantach
W. obserwancie
obserwanci
ndepr obserwanty
depr -
+ obserwant + (CZEGO) -
łac. observans, observantis 'przestrzegający (czegoś); usłużny, dbały'