plusnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

o wodzie w ruchu: uderzywszy o coś, wydać charakterystyczny dźwięk

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Ziemia

zbiorniki wodne

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

Zdawało mu się, że usłyszał jakiś głos czy szept. Natęża słuch. To tylko fala poruszona pierwszym podmuchem wiatru plusnęła o burtę.

źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie - rocznik 20, 1957

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	plusnąłem +(e)m plusnął	plusnęłam +(e)m plusnęła	plusnęłom +(e)m plusnęło	plusnęliśmy +(e)śmy plusnęli	plusnęłyśmy +(e)śmy plusnęły
2 os.	plusnąłeś +(e)ś plusnął	plusnęłaś +(e)ś plusnęła	plusnęłoś +(e)ś plusnęło	plusnęliście +(e)ście plusnęli	plusnęłyście +(e)ście plusnęły
3 os.	plusnął	plusnęła	plusnęło	plusnęli	plusnęły

bezosobnik: pluśnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pluśnijmy
2 os.	pluśnij	pluśnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	plusnąłbym bym plusnął	plusnęłabym bym plusnęła	plusnęłobym bym plusnęło	plusnęlibyśmy byśmy plusnęli	plusnęłybyśmy byśmy plusnęły
2 os.	plusnąłbyś byś plusnął	plusnęłabyś byś plusnęła	plusnęłobyś byś plusnęło	plusnęlibyście byście plusnęli	plusnęłybyście byście plusnęły
3 os.	plusnąłby by plusnął	plusnęłaby by plusnęła	plusnęłoby by plusnęło	plusnęliby by plusnęli	plusnęłyby by plusnęły

bezosobnik: pluśnięto by

bezokolicznik: plusnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: plusnąwszy

gerundium: pluśnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: pluskać

+

plusnąć

+

(o CO)

Zob. pluskać