spokorniały - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

świadczący o tym, że ktoś stał się świadomy własnych ograniczeń i słabości i w związku z tym nie sprzeciwia się innym ludziom lub życiowym koniecznościom

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Cytaty

[...] ksiądz Roman zatargał mną raz i drugi i tylko przez moment gdzieś między głowami mignęły mi fałszywie spokorniałe twarze tamtych, których chciałem wypędzić ze świątyni Pana, a którzy teraz przyoblekli się w szatę znieważonej niewinności.

źródło: NKJP: Stefan Chwin: Hanemann, 1995

Rubin rozluźnił się cały, w jego twarzy widać było tylko spokorniałe, czarne oczy i brodę z okruchami ciasta.

źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: Krąg Pierwszy. Tom 1, 1996

[...] czapkę tylko w ręku miął i głosem spokorniałym na pierwszą naszą cenę przystał.

źródło: Sławomir Mrożek: Opowiadania, 1974 (pl.scribd.com)

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	spokorniały	spokorniały	spokorniały	spokorniałe	spokorniała
D.	spokorniałego	spokorniałego	spokorniałego	spokorniałego	spokorniałej
C.	spokorniałemu	spokorniałemu	spokorniałemu	spokorniałemu	spokorniałej
B.	spokorniałego	spokorniałego	spokorniały	spokorniałe	spokorniałą
N.	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałą
Ms.	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałej
W.	spokorniały	spokorniały	spokorniały	spokorniałe	spokorniała

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	spokorniali	spokorniali	spokorniałe	spokorniałe
D.	spokorniałych	spokorniałych	spokorniałych	spokorniałych
C.	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałym	spokorniałym
B.	spokorniałych	spokorniałych	spokorniałych	spokorniałe
N.	spokorniałymi	spokorniałymi	spokorniałymi	spokorniałymi
Ms.	spokorniałych	spokorniałych	spokorniałych	spokorniałych
W.	spokorniali	spokorniali	spokorniałe	spokorniałe

Składnia

Rz	+	spokorniały	+
szyk: neutralny

Pochodzenie

Zob. pokora