frasobliwy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

taki, który świadczy o tym, że ktoś troszczy się o kogoś lub coś i smuci się tym, że z tym kimś lub czymś źle się dzieje

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

strapiony
zafrasowany
zmartwiony

	Pierwszy chłopiec trzyma w rękach obraz Najświętszej Marii Panny, który Beyzym przywiózł na Madagaskar. Purpura, w którą zawsze jest odziana Maria, promieniuje na szatę dziecka. Twarz tego chłopca jest frasobliwa, zawstydzona. źródło: NKJP: Oczy wzięte z kanonu, Dziennik Polski, 2002-08-16
	Ksiądz Konrad usiadł w konfesjonale, zamyślił się i nieświadomie przybrał pozę frasobliwą, tak naturalną u chłopa. źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Brzezina i inne opowiadania Kościół w Skaryszewie, 1987
	Rzeźbi w drewnie frasobliwe postaci, zatroskane matki pochylające się nad dziećmi, miłość macierzyńską. źródło: NKJP: (TES): Gdzieś obok nas, Dziennik Zachodni, 2004-10-27
	- Czy Państwa sześć córek to także dziewczyny utalentowane? - Wszystkie bez wyjątku w różnym stopniu ujawniają talenty muzyczne i plastyczne. [...] Ja zaś bardzo często ich uśmiechnięte czy też frasobliwe buzie wykorzystywałem w swoich rzeźbach. źródło: NKJP: W ziołach i kwiatach, Dziennik Polski, 2001-10-06
	Salomea spoważniała i jej delikatna twarz przestała być twarzą dziecka. Zwiesiła frasobliwe dłonie między kolanami, jak wyczerpany ciężką pracą robotnik [...]. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	frasobliwy	+
szyk: neutralny

Od: frasować się 'martwić się', a to z niem. fressen 'zjadać, żreć; martwić, trapić'