knajacki - Wielki słownik języka polskiego PAN

pejorat. uważany za typowy dla knajaka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	U nas jednak animuje reżyserów jakiś prawie zmysłowy pociąg do typów o charakterze knajackim, do gęgających debilów, do smutnych półludzi, do rzekomej prostoty, która okazuje się prostactwem. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
	– Napijesz się? – knajackim ruchem Adrian potrząsnął pełną tym razem puszką tatry. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Ówczesne pijane wieczory nie kojarzyły się z burym chamstwem, knajackim językiem i takimiż zachowaniami. źródło: NKJP: W. Hagedorny: Rozsądek i okolice: Pijany samochód, Tygodnik Ciechanowski, 2003-07-31
	Bluzgi, przenikliwe gwizdy, knajackie okrzyki, manifestacja wzajemnej nienawiści - smutny rytuał derbów - niezależnie od tego, po której stronie Błoń rozgrywanych - cały czas trzyma się, niestety, bardzo mocno. źródło: NKJP: Przemysław Franczak: Cracovia nadal musi czekać na derbową wygraną, Gazeta Krakowska, 2008-09-01

część mowy: przymiotnik

Stopień równy