pobrzękiwać - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. mówić coś do kogoś niewyraźnie i niepewnie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

hiperonimy:

mówić

Dżaba patrzy na nich z lekką pogardą, gliniarze pobrzękując coś niewyraźnie oddalają się w nieznanym kierunku.

źródło: NKJP: Krzysztof Varga: Chłopaki nie płaczą, 1996

[..] coś pobrzękują, że chcą równych płac, tyle że nie pracujemy równo.

źródło: Internet: newsweek.pl/.../fuszara-pelnomocnik-rownouprawnienie-newsweek-pl

Ale chłop się niczego nie domyśla, choć się z niego śmieje cała Mała Lipnica, ba... nawet już w Wielkiej poniektórzy o tym pobrząkują.

źródło: Andrzej Jazowski: Spotkanie z juhasem: humoreski podhalańskie,1980 (books.google)

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pobrzękiwałem +(e)m pobrzękiwał	pobrzękiwałam +(e)m pobrzękiwała	pobrzękiwałom +(e)m pobrzękiwało	pobrzękiwaliśmy +(e)śmy pobrzękiwali	pobrzękiwałyśmy +(e)śmy pobrzękiwały
2 os.	pobrzękiwałeś +(e)ś pobrzękiwał	pobrzękiwałaś +(e)ś pobrzękiwała	pobrzękiwałoś +(e)ś pobrzękiwało	pobrzękiwaliście +(e)ście pobrzękiwali	pobrzękiwałyście +(e)ście pobrzękiwały
3 os.	pobrzękiwał	pobrzękiwała	pobrzękiwało	pobrzękiwali	pobrzękiwały

bezosobnik: pobrzękiwano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę pobrzękiwał będę pobrzękiwać	będę pobrzękiwała będę pobrzękiwać	będę pobrzękiwało będę pobrzękiwać	będziemy pobrzękiwali będziemy pobrzękiwać	będziemy pobrzękiwały będziemy pobrzękiwać
2 os.	będziesz pobrzękiwał będziesz pobrzękiwać	będziesz pobrzękiwała będziesz pobrzękiwać	będziesz pobrzękiwało będziesz pobrzękiwać	będziecie pobrzękiwali będziecie pobrzękiwać	będziecie pobrzękiwały będziecie pobrzękiwać
3 os.	będzie pobrzękiwał będzie pobrzękiwać	będzie pobrzękiwała będzie pobrzękiwać	będzie pobrzękiwało będzie pobrzękiwać	będą pobrzękiwali będą pobrzękiwać	będą pobrzękiwały będą pobrzękiwać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pobrzękujmy
2 os.	pobrzękuj	pobrzękujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pobrzękiwałbym bym pobrzękiwał	pobrzękiwałabym bym pobrzękiwała	pobrzękiwałobym bym pobrzękiwało	pobrzękiwalibyśmy byśmy pobrzękiwali	pobrzękiwałybyśmy byśmy pobrzękiwały
2 os.	pobrzękiwałbyś byś pobrzękiwał	pobrzękiwałabyś byś pobrzękiwała	pobrzękiwałobyś byś pobrzękiwało	pobrzękiwalibyście byście pobrzękiwali	pobrzękiwałybyście byście pobrzękiwały
3 os.	pobrzękiwałby by pobrzękiwał	pobrzękiwałaby by pobrzękiwała	pobrzękiwałoby by pobrzękiwało	pobrzękiwaliby by pobrzękiwali	pobrzękiwałyby by pobrzękiwały

bezosobnik: pobrzękiwano by

bezokolicznik: pobrzękiwać

imiesłów przysłówkowy współczesny: pobrzękując

gerundium: pobrzękiwanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: pobrzękujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: pobrzękiwany

	+	pobrzękiwać	+	CO + (JAK)
	+	pobrzękiwać	+	że ZDANIE

Zob. brzękać