przyćmić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

stać się ciemniejszym lub mniej intensywnym

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

[...] wkrótce wiatr naniósł strzępy potarganych, szarosinych chmur, słońce przyćmiło się i wśród gęstniejącego zmierzchu począł mżyć gęsty deszcz.

źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001

Odwrócił gwałtownie głowę, utkwił spojrzenie w otworze. Wpadające przezeń światło przyćmiło się nieco, czymś przysłonięte.

źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Atlantyda, wyspa ognia, 1967

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyćmiłem się +(e)m się przyćmił	przyćmiłam się +(e)m się przyćmiła	przyćmiłom się +(e)m się przyćmiło	przyćmiliśmy się +(e)śmy się przyćmili	przyćmiłyśmy się +(e)śmy się przyćmiły
2 os.	przyćmiłeś się +(e)ś się przyćmił	przyćmiłaś się +(e)ś się przyćmiła	przyćmiłoś się +(e)ś się przyćmiło	przyćmiliście się +(e)ście się przyćmili	przyćmiłyście się +(e)ście się przyćmiły
3 os.	przyćmił się	przyćmiła się	przyćmiło się	przyćmili się	przyćmiły się

bezosobnik: przyćmiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przyćmijmy się
2 os.	przyćmij się	przyćmijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyćmiłbym się bym się przyćmił	przyćmiłabym się bym się przyćmiła	przyćmiłobym się bym się przyćmiło	przyćmilibyśmy się byśmy się przyćmili	przyćmiłybyśmy się byśmy się przyćmiły
2 os.	przyćmiłbyś się byś się przyćmił	przyćmiłabyś się byś się przyćmiła	przyćmiłobyś się byś się przyćmiło	przyćmilibyście się byście się przyćmili	przyćmiłybyście się byście się przyćmiły
3 os.	przyćmiłby się by się przyćmił	przyćmiłaby się by się przyćmiła	przyćmiłoby się by się przyćmiło	przyćmiliby się by się przyćmili	przyćmiłyby się by się przyćmiły

bezosobnik: przyćmiono by się

bezokolicznik: przyćmić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przyćmiwszy się

gerundium: przyćmienie się

rodzaj gramatyczny: dk

Zob. ćmić