Jak korzystać ze słownika?

obuć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. trzewiki

  • Definicja

    1.

    przest.  włożyć buty na nogi
  • Kwalifikacja tematyczna

    CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Ubranie

    czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  wzuć
    antonimy:  rozzuć
    wyzuć
    zzuć
  • Połączenia
    • obuć buty, trzewiki
    • stopy, nogi obute w coś
  • Cytaty

    Słońce naówczas wzeszło jak czerwono jak ona Krew Pańska, a po świtaniu, gdy Wiktoria trzewiki podróżne obuła i pielgrzymi kostur w rękę ujęła, i tak poszliśmy pospołu [...].

    źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003

    On ruszył do bryczki i postawił na stopniu nogę obutą, jak się teraz okazało, w przyzwoity but.

    źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki, Bohiń, 1987

    Oni chcą mieć tylko takich podopiecznych, którzy sami się sobą zajmą. Sabinę trzeba było obuć, przebrać, nakarmić.

    źródło: NKJP: Dwa Światy, Dziennik Polski, 2003-11-03

    [...] skoro jest ciepło, nie ma sensu dziecka obuć w jakieś półbuty.

    źródło: NKJP: Internet
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. obuję
    		 obujemy
    2 os. obujesz
    		 obujecie
    3 os. obuje
    		 obują

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. obułem
    +(e)m obuł
    		 obułam
    +(e)m obuła
    		 obułom
    +(e)m obuło
    		 obuliśmy
    +(e)śmy obuli
    		 obułyśmy
    +(e)śmy obuły
    2 os. obułeś
    +(e)ś obuł
    		 obułaś
    +(e)ś obuła
    		 obułoś
    +(e)ś obuło
    		 obuliście
    +(e)ście obuli
    		 obułyście
    +(e)ście obuły
    3 os. obuł
    		 obuła
    		 obuło
    		 obuli
    		 obuły

    bezosobnik: obuto

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. obujmy
    2 os. obuj
    		 obujcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. obułbym
    bym obuł
    		 obułabym
    bym obuła
    		 obułobym
    bym obuło
    		 obulibyśmy
    byśmy obuli
    		 obułybyśmy
    byśmy obuły
    2 os. obułbyś
    byś obuł
    		 obułabyś
    byś obuła
    		 obułobyś
    byś obuło
    		 obulibyście
    byście obuli
    		 obułybyście
    byście obuły
    3 os. obułby
    by obuł
    		 obułaby
    by obuła
    		 obułoby
    by obuło
    		 obuliby
    by obuli
    		 obułyby
    by obuły

    bezosobnik: obuto by

    bezokolicznik: obuć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: obuwszy

    gerundium: obucie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: obuty

    odpowiednik aspektowy: obuwać

  • Składnia
    bez ograniczeń + obuć +
    CO
    bez ograniczeń + obuć +
    KOGO + (w CO)
  • Pochodzenie

    psł. *obuti 'nałożyć obuwie, odzież'

    Forma prasłowiańska jest czasownikiem z przedrostkiem *ob- od niezachowanego samodzielnie w językach słowiańskich *uti 'obuwać'