psocić - Wielki słownik języka polskiego PAN

wyrządzać komuś szkody, sprawiać przykrości

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Wujek Krzysio, sam mający dwie córki, dobrze wie, jak dzieci zagadać, by nie psociły. źródło: NKJP: Beata Marcińczyk: Jak miejskie dzieci po obejściu latały, Gazeta Poznańska, 2002-07-05
	Ojciec miał wtedy czternaście lat i uchodził za dziecko dziwne. Jego rówieśnicy psocili, kradli jabłka z sadów - on najchętniej chodził na Zielony Most i patrzył w wodę. źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1996
	W Maisons-Laffitte były zawsze psy. I były to właśnie spaniele. Ostatni wabił się Faks. Psociły, gryzły listonosza, zjadały buty, starzały się, umierały, a oni wciąż redagowali „Kulturę”. źródło: NKJP: Czesław Bielecki: Scenarzysta, 2009
	Jeżeli nie był pilnowany po wypuszczeniu z klatki, stale psocił coś i niszczył. Na hasło: „Puszek, uciekaj z dywanu”, tupał ze złością i piszczał, co dla nas znaczyło: „A właśnie że nie pójdę”. źródło: NKJP: (lc): Dzięki wnuczkom jesteśmy młodsi, Trybuna Śląska, 2004-01-21

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: psocono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę psocił będę psocić	będę psociła będę psocić	będę psociło będę psocić	będziemy psocili będziemy psocić	będziemy psociły będziemy psocić
2 os.	będziesz psocił będziesz psocić	będziesz psociła będziesz psocić	będziesz psociło będziesz psocić	będziecie psocili będziecie psocić	będziecie psociły będziecie psocić
3 os.	będzie psocił będzie psocić	będzie psociła będzie psocić	będzie psociło będzie psocić	będą psocili będą psocić	będą psociły będą psocić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		psoćmy
2 os.	psoć	psoćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	psociłbym bym psocił	psociłabym bym psociła	psociłobym bym psociło	psocilibyśmy byśmy psocili	psociłybyśmy byśmy psociły
2 os.	psociłbyś byś psocił	psociłabyś byś psociła	psociłobyś byś psociło	psocilibyście byście psocili	psociłybyście byście psociły
3 os.	psociłby by psocił	psociłaby by psociła	psociłoby by psociło	psociliby by psocili	psociłyby by psociły

bezosobnik: psocono by

bezokolicznik: psocić

imiesłów przysłówkowy współczesny: psocąc

gerundium: psocenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: psocący

odpowiednik aspektowy: napsocić

Zob. psota