nie zhańbić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

nigdy nie zrobić czegoś, co zdaniem mówiącego należy do czyichś powinności lub jest normalną czynnością dla osób o tym statusie

Używane ironicznie.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

nie splamić się

	[...] wielu jest takich posłów, którzy choć minął rok funkcjonowania Sejmu, nie zhańbili się napisaniem żadnej interpelacji. źródło: NKJP: (mal, aga): Najskuteczniejszy dla Śląska, Trybuna Śląska, 2002-11-19
	Nie mnie oceniać sprawiedliwość rozdziału darów. Pewne jest, że najwięcej zyskali ci, co to nigdy pracą własnych rąk się nie zhańbili albo mieli układy w gminie. źródło: NKJP: Andrzej Dunajski, Romuald Orzeł: Zalani biedą i zazdrością, Wieczór Wybrzeża, 1998-07-11
	Nie zhańbił się nigdy żadną pracą domową, z drugiej strony starał się zawsze o godziwe zarobki, aby utrzymać na należytym poziomie rodzinę i duży dom w Berkeley, było to bowiem męskie zadanie. źródło: NKJP: Kazimierz Czarnota: Alfred Tarski – matematyczny geniusz, Midrasz, 2009-01-07
	Iluż to jest filozofów z dyplomem, którzy nie zhańbili się napisaniem choćby jednego artykuliku? źródło: Rocznik teologiczny, 2002 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nie zhańbiłem się +(e)m się nie zhańbił	nie zhańbiłam się +(e)m się nie zhańbiła	nie zhańbiłom się +(e)m się nie zhańbiło	nie zhańbiliśmy się +(e)śmy się nie zhańbili	nie zhańbiłyśmy się +(e)śmy się nie zhańbiły
2 os.	nie zhańbiłeś się +(e)ś się nie zhańbił	nie zhańbiłaś się +(e)ś się nie zhańbiła	nie zhańbiłoś się +(e)ś się nie zhańbiło	nie zhańbiliście się +(e)ście się nie zhańbili	nie zhańbiłyście się +(e)ście się nie zhańbiły
3 os.	nie zhańbił się	nie zhańbiła się	nie zhańbiło się	nie zhańbili się	nie zhańbiły się

bezosobnik: nie zhańbiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nie zhańbijmy się nie zhańbmy się
2 os.	nie zhańbij się nie zhańb się	nie zhańbcie się nie zhańbijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nie zhańbiłbym się bym się nie zhańbił	nie zhańbiłabym się bym się nie zhańbiła	nie zhańbiłobym się bym się nie zhańbiło	nie zhańbilibyśmy się byśmy się nie zhańbili	nie zhańbiłybyśmy się byśmy się nie zhańbiły
2 os.	nie zhańbiłbyś się byś się nie zhańbił	nie zhańbiłabyś się byś się nie zhańbiła	nie zhańbiłobyś się byś się nie zhańbiło	nie zhańbilibyście się byście się nie zhańbili	nie zhańbiłybyście się byście się nie zhańbiły
3 os.	nie zhańbiłby się by się nie zhańbił	nie zhańbiłaby się by się nie zhańbiła	nie zhańbiłoby się by się nie zhańbiło	nie zhańbiliby się by się nie zhańbili	nie zhańbiłyby się by się nie zhańbiły

bezosobnik: nie zhańbiono by się

bezokolicznik: nie zhańbić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

nie zhańbiwszy się

gerundium: niezhańbienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: nie hańbić się

+

nie zhańbić się

+

CZYM