wszeteczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

daw. taki, który zachowuje się w sposób łamiący uznawane normy moralne i obyczajowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

- Gdybym w to nie wierzył, dawno już kazałbym ci odejść - rzekł z sympatią. - Nie słucham jednak dworskich zazdrośników, którzy opowiadają o tobie niestworzone historie...
- Wiele w nich prawdy - rzekłem z niezmąconym spokojem. - Jestem bezbożnikiem i wszetecznym intrygantem, parającym się czarną magią.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

Mało kto dziś wie, że wyraz kobieta miał kiedyś zabarwienie niezbyt pozytywne. Pojawił się w XVI wieku i oznaczał niewiastę wszeteczną , rozpustną.

źródło: NKJP: Kwiaty dla kobiet i... kobietek, Dziennik Łódzki, 2002-03-07

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wszeteczny	wszeteczny	wszeteczny	wszeteczne	wszeteczna
D.	wszetecznego	wszetecznego	wszetecznego	wszetecznego	wszetecznej
C.	wszetecznemu	wszetecznemu	wszetecznemu	wszetecznemu	wszetecznej
B.	wszetecznego	wszetecznego	wszeteczny	wszeteczne	wszeteczną
N.	wszetecznym	wszetecznym	wszetecznym	wszetecznym	wszeteczną
Ms.	wszetecznym	wszetecznym	wszetecznym	wszetecznym	wszetecznej
W.	wszeteczny	wszeteczny	wszeteczny	wszeteczne	wszeteczna

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wszeteczni	wszeteczni	wszeteczne	wszeteczne
D.	wszetecznych	wszetecznych	wszetecznych	wszetecznych
C.	wszetecznym	wszetecznym	wszetecznym	wszetecznym
B.	wszetecznych	wszetecznych	wszetecznych	wszeteczne
N.	wszetecznymi	wszetecznymi	wszetecznymi	wszetecznymi
Ms.	wszetecznych	wszetecznych	wszetecznych	wszetecznych
W.	wszeteczni	wszeteczni	wszeteczne	wszeteczne

Stopień wyższy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wszeteczniejszy	wszeteczniejszy	wszeteczniejszy	wszeteczniejsze	wszeteczniejsza
D.	wszeteczniejszego	wszeteczniejszego	wszeteczniejszego	wszeteczniejszego	wszeteczniejszej
C.	wszeteczniejszemu	wszeteczniejszemu	wszeteczniejszemu	wszeteczniejszemu	wszeteczniejszej
B.	wszeteczniejszego	wszeteczniejszego	wszeteczniejszy	wszeteczniejsze	wszeteczniejszą
N.	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszą
Ms.	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszej
W.	wszeteczniejszy	wszeteczniejszy	wszeteczniejszy	wszeteczniejsze	wszeteczniejsza

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wszeteczniejsi	wszeteczniejsi	wszeteczniejsze	wszeteczniejsze
D.	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych
C.	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym	wszeteczniejszym
B.	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych	wszeteczniejsze
N.	wszeteczniejszymi	wszeteczniejszymi	wszeteczniejszymi	wszeteczniejszymi
Ms.	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych	wszeteczniejszych
W.	wszeteczniejsi	wszeteczniejsi	wszeteczniejsze	wszeteczniejsze

Pochodzenie

st.czes. všetečný 'natrętny, bezczelny'

Wyraz złożony: 1) st.czes. veš 'wszystek' (z wcz.psł. *vьx-) + 2) -teč- (< psł. *tъk-a-ti 'dotykać, wsadzać, wtykać' + 3) -ný (< *-ьnъ(jь)). Pierwotne znaczenie 'taki, który wszystkiego dotyka, wszędzie się wpycha'. W polszczyźnie widoczne więc zawężenie znaczenia 'natrętny, bezczelny' > 'bezwstydny' > 'nieprzyzwoity, rozpustny' (Bor)