tkliwy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

taki, który świadczy o czyjejś miłości i trosce

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

synonimy:

czuły

tkliwy gest, ton, uśmiech; tkliwa miłość; tkliwe serce, spojrzenie, uczucie, wzruszenie; tkliwe myśli, obrazki, piosenki, pożegnania
tkliwy i serdeczny
tak tkliwy

	[...] poczuła na wargach bardzo delikatne i suche dotknięcie jego ust, jednocześnie tkliwe i zupełnie nienarzucające się. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
	Miłość, nawet wielka miłość, nawet największa, tkliwa i gorąca jak ich miłość, winna być kalkulowana i kontrolowana, zmysły nie są dobrym doradcą. źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002
	Uśmiechał się nie tylko do Heleny, ale także do własnych o niej myśli. Promieniował tkliwą, ojcowską akceptacją. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003
	Wilmowski tkliwym spojrzeniem ogarnął twarzyczkę chorej. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965
	Stali objęci w tkliwym zjednoczeniu. Rdzawe włosy nagrzane słońcem pachniały lekko. Przez cienkie płótna czuł napór jej piersi, brzucha, ud, nieledwie pulsowanie krwi. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Stopień wyższy

Przymiotnik z przyrostkiem -iwy od imiesłowu tkły (< psł.*tъklъ od *tъknǫti) z pierwotnym znaczeniem 'taki, który dotyka'. Zob. tknąć.