rant
-
książk. krawędź - miejsce, w którym stykają się dwie sąsiadujące powierzchnie
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości przestrzeni
miejsce i jego usytuowanie w przestrzeni -
- rant monety, stołu
-
Wykonanie zdobień na rancie uniemożliwiało galwaniczne fałszowanie monet, czyli sklejanie dwóch krążków w jeden.
źródło: NKJP: Internet
Chwyciłem go za przedramię, pociągnąłem je w dół i złamałem o rant okna.
źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
Dwuczęściowe felgi mają ranty z włókna węglowego.
źródło: NKJP: mp: Felgi za 88 tysięcy, Dziennik Zachodni, 2008-03-06
[...] prymus niby to przypadkiem odsuwa krzesło mniej lotnej koleżanki, tak że ona wali się na ziemię, po drodze zawadza głową o rant ławki i zakrwawia parkiet, który jest własnością państwową [...].
źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rant
ranty
D. rantu
rantów
C. rantowi
rantom
B. rant
ranty
N. rantem
rantami
Ms. rancie
rantach
W. rancie
ranty
-
+ rant + (CZEGO) -
niem. Rand