-
w sposób lekko złośliwy wobec kogoś
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
-
- powiedzieć coś, komentować uszczypliwie
-
|
Jeśli rzeczywiście Amerykanom chodzi o wprowadzenie w Iraku demokracji, to - powiem uszczypliwie - okupacja musiałaby trwać może sto, może dwieście lat - wyjaśnia Dziekan.
źródło: NKJP: Kalendarium konfliktu: Dziennik Polski, 2003-03-20
|
|
– I tak najpierw powie mama, bo ciebie cały dzień nie ma w domu – komentuje uszczypliwie.
źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Gggaaa gggaaa, Trybuna Śląska, 2003-07-09
|
|
- Musi być jakiś sposób. Chociaż swoją drogą... nie wszystko przemyślałeś - nieco uszczypliwie odezwał się Vito. - Nie mogę być wszechwiedzący.
źródło: NKJP: Antoni Kapelański: Wielki Koneser, 2006
|
|
- Jagoda ma 35 lat, waży sto dwadzieścia kilogramów. - Kiedy wchodzę do tramwaju, wszyscy na mnie patrzą. W pracy koledzy potrafią rzucić uszczypliwie „kruszynko”. Trudno z tym żyć.
źródło: NKJP: Hanna Wilczyńska-Toczko: Rozmiar trzydziesty ósmy, Dziennik Bałtycki, 1998-11-20
|
-
część mowy: przysłówek
stopień równy |
uszczypliwie
|
| stopień wyższy |
uszczypliwiej
|
-
Zob. szczypać, por. uszczypliwy
CHRONOLOGIZACJA:
XVI w.,
SPXVI
Na podstawie indeksu haseł
Data ostatniej modyfikacji: 08.07.2019