-
3.
etn. występująca w wierzeniach słowiańskich kobieta demon będąca pośmiertnym wcieleniem młodej dziewczyny, która się utopiła, zamieszkująca zbiorniki wodne, do których wabi mężczyzn, by ich także utopić -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- topielica i rusałka, topielica i strzyga
-
Tylko w babcinych bajkach pod głazami kryły się bożęta i kuse czarty, na bagnach tańczyły rusałki, w wodnym odmęcie topielica czesała włosy złotym grzebieniem, a utopiec pluskał w wodę paluchami spiętymi błoną jak kacze łapy, zaś na chmurach płynęli płanetnicy.
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993
Któż choćby przez chwilę nie pasjonował się tymi opowieściami na podobnej zasadzie psychologicznej, jak w „ciemnych wiekach” pasjonowano się podaniami o strzygach, rokitach, topielicach, żywych trupach?
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Poznaj klechdy Starego Świata, Polityka, 2003-06-21
[...] do nocy kupalnej topielice, wodniki i utopce spały zagrzebane w mule na dnie rzek i jezior, toteż nie należało zakłócać im spokoju.
źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. topielica
topielice
D. topielicy
topielic
C. topielicy
topielicom
B. topielicę
topielice
N. topielicą
topielicami
Ms. topielicy
topielicach
W. topielico
topielice
-