wilkołak
-
istota nadprzyrodzona pojawiająca się w wierzeniach wielu kultur, która w określonych okolicznościach może przemienić się z człowieka w wilka i pod tą postacią atakować ludzi i zwierzęta
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- duchy i wilkołaki, potwory i wilkołaki, strzygi i wilkołaki, upiory i wilkołaki, wampiry i wilkołaki
- bractwo wilkołaków
- wilkołaki wyją
- być wilkołakiem
- wierzyć w wilkołaki
-
Wilkołak zębami zgrzyta, a od czasu do czasu zawyje, aż echo odpowiada, od pni borowych odbite.
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993
[...] w okolicznych lasach widział wilkołaka potężnego jak wieża, sięgającego kosmatym łbem najwyższych dębów i sosen.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
Nad ranem, jeszcze w ciemnościach, do biwaku podkradł się głodny i wściekły wilkołak [...].
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Wierzono także, że wilkołakami stają się naturalnie dzieci człowieka-wilka, że wilkołactwem można się zarazić poprzez ukąszenie likantropa.
źródło: NKJP: Krzysztof Kęciek: Wilkołaki, Focus. Poznać i zrozumieć świat, nr 6, 2003
W Polsce - choć powszechnie wierzono w wilkołaki i zdarzało się, że chłopi sami sądzili podejrzanych o wilkołactwo - wilkołaczych procesów nie było.
źródło: NKJP: Natalia Skipietrow: 13 grudnia - św. Łucji, Gazeta Wyborcza, 1992-12-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wilkołak
wilkołaki
D. wilkołaka
wilkołaków
C. wilkołakowi
wilkołakom
B. wilkołaka
wilkołaki
N. wilkołakiem
wilkołakami
Ms. wilkołaku
wilkołakach
W. wilkołaku
wilkołaki
-
psł. *vľ̥kodlakъ (prawdopodobnie) 'mający wilczą sierść'
Złożenie: psł. *vľ̥kъ 'wilk' + psł. (dial.) *dlaka 'sierść zwierzęca, zarost, włosy na ciele ludzkim, upierzenie ptaków'