szurnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

przesunąć się po twardej lub chropowatej powierzchni, wydając charakterystyczny chroboczący dźwięk

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

Obraz jak z wielkiej klasyki literackiej, tyle że prawdziwy - do ostatniego szurnięcia buta o najzupełniej współczesny bruk.

źródło: NKJP: Duch mód polskich, Dziennik Polski, 2003-10-10

Wyskoczyłam z dwójki, coś szurnęło po dachu, po czym spadło, ale nie sprawdzałam, co.

źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1994

Zadźwięczał bilon, szurnęło krzesło.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szurnąłem +(e)m szurnął	szurnęłam +(e)m szurnęła	szurnęłom +(e)m szurnęło	szurnęliśmy +(e)śmy szurnęli	szurnęłyśmy +(e)śmy szurnęły
2 os.	szurnąłeś +(e)ś szurnął	szurnęłaś +(e)ś szurnęła	szurnęłoś +(e)ś szurnęło	szurnęliście +(e)ście szurnęli	szurnęłyście +(e)ście szurnęły
3 os.	szurnął	szurnęła	szurnęło	szurnęli	szurnęły

bezosobnik: szurnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		szurnijmy
2 os.	szurnij	szurnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szurnąłbym bym szurnął	szurnęłabym bym szurnęła	szurnęłobym bym szurnęło	szurnęlibyśmy byśmy szurnęli	szurnęłybyśmy byśmy szurnęły
2 os.	szurnąłbyś byś szurnął	szurnęłabyś byś szurnęła	szurnęłobyś byś szurnęło	szurnęlibyście byście szurnęli	szurnęłybyście byście szurnęły
3 os.	szurnąłby by szurnął	szurnęłaby by szurnęła	szurnęłoby by szurnęło	szurnęliby by szurnęli	szurnęłyby by szurnęły

bezosobnik: szurnięto by

bezokolicznik: szurnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

szurnąwszy

gerundium: szurnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: szurać

+

szurnąć

+

o CO | po CZYM

Zob. szurać