szurnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. rzucić - trzymając coś w ręce, wykonać gwałtowny ruch i w jego końcowej fazie wypuścić to z ręki

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

synonimy:

rzucić

	Szczątki zgarnął do obtłuczonej miseczki i szurnął nią w stronę Gryfa, dobywając z siebie coś w rodzaju „d-sług...”, co pewnie było szczytem uprzejmości w jego wykonaniu. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Kamień na szczycie. Kroniki Drugiego Kręgu. Księga II, 2002
	To, że schodząc z boiska ściągnął reprezentacyjną koszulkę z białym Orłem, to betka, aliści, że nią szurnął na ziemię, uznane zostało za skandal. źródło: NKJP: Ryszard Niemiec: Dlaczego nie Kosa?, Gazeta Krakowska, 2007-10-05
	Jeżeli [...] uważasz, że adwokatowi, z którego porad korzystasz, nie jest potrzebna chociażby pobieżna znajomość prawa rzymskiego, stomatologowi, u którego leczysz zęby, anatomii, czy kapitanowi statku, na którym płyniesz, podstaw geografii, to szurnij ten artykuł pod stół albo od razu wyrzuć go do kosza. źródło: NKJP: Arkadiusz Bednarski: Inwestycje i instrumenty finansowe, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2001-03-14
	Azorek porwał kapeć Bartoszowi sprzed nosa, zwiał, a po sekundzie rozległ się jego przeraźliwy pisk i kapeć, szurnięty z dość dużym rozmachem, wleciał do sieni. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Tego lata w Burbelkowie, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szurnąłem +(e)m szurnął	szurnęłam +(e)m szurnęła	szurnęłom +(e)m szurnęło	szurnęliśmy +(e)śmy szurnęli	szurnęłyśmy +(e)śmy szurnęły
2 os.	szurnąłeś +(e)ś szurnął	szurnęłaś +(e)ś szurnęła	szurnęłoś +(e)ś szurnęło	szurnęliście +(e)ście szurnęli	szurnęłyście +(e)ście szurnęły
3 os.	szurnął	szurnęła	szurnęło	szurnęli	szurnęły

bezosobnik: szurnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		szurnijmy
2 os.	szurnij	szurnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szurnąłbym bym szurnął	szurnęłabym bym szurnęła	szurnęłobym bym szurnęło	szurnęlibyśmy byśmy szurnęli	szurnęłybyśmy byśmy szurnęły
2 os.	szurnąłbyś byś szurnął	szurnęłabyś byś szurnęła	szurnęłobyś byś szurnęło	szurnęlibyście byście szurnęli	szurnęłybyście byście szurnęły
3 os.	szurnąłby by szurnął	szurnęłaby by szurnęła	szurnęłoby by szurnęło	szurnęliby by szurnęli	szurnęłyby by szurnęły

bezosobnik: szurnięto by

bezokolicznik: szurnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

szurnąwszy

gerundium: szurnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: szurnięty

+

szurnąć

+

CO | CZYM + DOKĄD

Zob. szurać