-
1.
osoba odznaczająca się w jakiejś dziedzinie lub działaniach bardzo dużymi umiejętnościami, przewyższającymi umiejętności innych -
[mistsz] lub pot. [misczsz], lub pot. [miszczsz]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
synonimy: debeściak
-
- niedościgniony, niezrównany mistrz; sławni, słynni mistrzowie
- mistrz iluzji, kamuflażu; mistrzowie filmu, literatury, malarstwa, muzyki; gitary, pędzla, skrzypiec
- pracownia; dzieło mistrza
- być mistrzem
- uchodzić za mistrza
-
Ja jestem mistrzem w chodzeniu po drzewach, dlatego właśnie przezywają mnie Wiewiórką.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
Ponad 1500 lat nieustannego uprawiania polityki i ciągłość tradycji czynią wysokich duchownych mistrzami negocjacji i arbitrażu.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Niemcy - Polska: Po liście czas na odpowiedź, Gazeta Wyborcza, 1996-08-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. mistrz
mistrzowie
ndepr mistrze
depr D. mistrza
mistrzów
C. mistrzowi
mistrzom
B. mistrza
mistrzów
N. mistrzem
mistrzami
Ms. mistrzu
mistrzach
W. mistrzu
mistrzowie
ndepr mistrze
depr -
st.czes. mistr, místr, mistř 'mistrz, znawca, uczony, nauczyciel'
z łac. magister 'przełożony, kierownik, dozorca, naczelnik, mistrz, nauczyciel; doradca, przewodnik'
W średniowieczu łac. magister wymawiano ma(j)ister; redukcja samogłoski w pierwszej sylabie w formie staroczeskiej spowodowana częstością użycia tytułu (Bor)
-
Zob. też: