-
1.a
cecha kogoś, kto jest poważny, zrównoważony i odpowiedzialny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
Wróciwszy do kuchni przysiadała na stołku, rozkładając szeroko fałdzistą spódnicę i mając swoje własne poglądy na pacjentów i ich choroby, opowiadała o tym, skąd i po co który się zjawił. Ula puszczała te gadki mimo uszu: lubiła samą obecność pani Cydzikowej, jej stateczność i pogodną opiekuńczość wobec całego świata.
źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
Dzieje zewnętrzne Persów świadczą wymownie o ich charakterze, stateczności, męstwie; rozwadze i trzeźwym a praktycznym zmyśle.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Rzeczy ostateczne człowieka i świata: eschatologia Zaratusztrianizmu, 2005
- Stateczność przystoi właśnie młodzieży, uważał Montaigne, ona dopiero idzie ku światu, starsi mają prawo poszaleć, nic nie mają do stracenia.
źródło: NKJP: Józef Hen: Bruliony profesora T., 2006
Od początku doceniłam jego dojrzałość, stateczność, odpowiedzialność, wielką swobodę bycia i kulturę osobistą.
źródło: NKJP: Maria Ziemianin: Bez emocji, Gazeta Krakowska, 2001-12-15
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stateczność
stateczności
D. stateczności
stateczności
C. stateczności
statecznościom
B. stateczność
stateczności
N. statecznością
statecznościami
Ms. stateczności
statecznościach
W. stateczności
stateczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ stateczność + KOGO -
Zob. stateczny