nakombinować się - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. spędzić dużo czasu na obmyślaniu i wprowadzaniu zmian, wkładając w to dużo wysiłku

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Jedno jest pewne, Andreas nakombinował się i napracował przy swoim modelu nieprzeciętnie. źródło: Internet: fsrvho.fora.pl/budujemy
	Ale pęknięcie lakieru... To już raczej na pewno lakiernik cię czeka. Nakombinujesz się z zatykaniem tego, a może okazać się, że pęknie dalej lub w innym miejscu. źródło: Internet: forum.opel24.com
	Ile to człowiek nakombinował się za komuny, żeby go do wojska nie wzięli. źródło: Internet: polityka.test.vavatech.pl
	W sklepach pustki, nakombinować się trzeba, nazałatwiać, w kolejkach wystać za schabem i szynką, aż Jadzi nogi mało nie poodpadały. źródło: NKJP: Joanna Bator: Piaskowa Góra, 2009
	Atawistyczną cechą jest bezrefleksyjne dobieranie słów. Tak, aby optymalizować włożony wysiłek - przekazać to, co ma się do przekazania, a nie nakombinować się przy tym nadmiernie. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakombinowałem się +(e)m się nakombinował	nakombinowałam się +(e)m się nakombinowała	nakombinowałom się +(e)m się nakombinowało	nakombinowaliśmy się +(e)śmy się nakombinowali	nakombinowałyśmy się +(e)śmy się nakombinowały
2 os.	nakombinowałeś się +(e)ś się nakombinował	nakombinowałaś się +(e)ś się nakombinowała	nakombinowałoś się +(e)ś się nakombinowało	nakombinowaliście się +(e)ście się nakombinowali	nakombinowałyście się +(e)ście się nakombinowały
3 os.	nakombinował się	nakombinowała się	nakombinowało się	nakombinowali się	nakombinowały się

bezosobnik: nakombinowano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nakombinujmy się
2 os.	nakombinuj się	nakombinujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakombinowałbym się bym się nakombinował	nakombinowałabym się bym się nakombinowała	nakombinowałobym się bym się nakombinowało	nakombinowalibyśmy się byśmy się nakombinowali	nakombinowałybyśmy się byśmy się nakombinowały
2 os.	nakombinowałbyś się byś się nakombinował	nakombinowałabyś się byś się nakombinowała	nakombinowałobyś się byś się nakombinowało	nakombinowalibyście się byście się nakombinowali	nakombinowałybyście się byście się nakombinowały
3 os.	nakombinowałby się by się nakombinował	nakombinowałaby się by się nakombinowała	nakombinowałoby się by się nakombinowało	nakombinowaliby się by się nakombinowali	nakombinowałyby się by się nakombinowały

bezosobnik: nakombinowano by się

bezokolicznik: nakombinować się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nakombinowawszy się

gerundium: nakombinowanie się

rodzaj gramatyczny: dk

	+	nakombinować się	+	(przy/z CZYM)
	+	nakombinować się	+	(żeby ZDANIE)

Od: kombinować