rozsunąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ciągnąc lub pchając, zwiększyć odległość między osobami lub rzeczami znajdującymi się blisko siebie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

antonimy:

zsunąć

	Popielski ze wstrętem rozsunął czubkiem trzewika ziemniaczane obierki i ogryzki jabłek i wszedł do bramy. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009
	Podwójną funkcję ma stołówka; wystarczy bowiem rozsunąć ściankę, by sąsiednie pomieszczenie zamienić w scenę, a ze stołówki zrobić widownię jak w prawdziwej auli. źródło: NKJP: TR: Szkoła bez barier, Gazeta Poznańska, 2003-01-24
	Rozsunął cisnących się ludzi, przedostał się do środka koła. źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
	Ocknął się gwałtownie, rozsunął suwak namiotu i wpatrzył się w rozgwieżdżony klosz nieba, pod którym leżał. źródło: NKJP: Tadeusz Buraczewski: Edisonek, Akant, 2008-03
	Rozsunęła firanki, by inny agent mógł zrobić z naprzeciwka kompromitujące zdjęcie. źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Wolność do teczki, Polityka, nr 2286, 2001-02-24

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozsunąłem +(e)m rozsunął	rozsunęłam +(e)m rozsunęła	rozsunęłom +(e)m rozsunęło	rozsunęliśmy +(e)śmy rozsunęli	rozsunęłyśmy +(e)śmy rozsunęły
2 os.	rozsunąłeś +(e)ś rozsunął	rozsunęłaś +(e)ś rozsunęła	rozsunęłoś +(e)ś rozsunęło	rozsunęliście +(e)ście rozsunęli	rozsunęłyście +(e)ście rozsunęły
3 os.	rozsunął	rozsunęła	rozsunęło	rozsunęli	rozsunęły

bezosobnik: rozsunięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozsuńmy
2 os.	rozsuń	rozsuńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozsunąłbym bym rozsunął	rozsunęłabym bym rozsunęła	rozsunęłobym bym rozsunęło	rozsunęlibyśmy byśmy rozsunęli	rozsunęłybyśmy byśmy rozsunęły
2 os.	rozsunąłbyś byś rozsunął	rozsunęłabyś byś rozsunęła	rozsunęłobyś byś rozsunęło	rozsunęlibyście byście rozsunęli	rozsunęłybyście byście rozsunęły
3 os.	rozsunąłby by rozsunął	rozsunęłaby by rozsunęła	rozsunęłoby by rozsunęło	rozsunęliby by rozsunęli	rozsunęłyby by rozsunęły

bezosobnik: rozsunięto by

bezokolicznik: rozsunąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

rozsunąwszy

gerundium: rozsunięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozsunięty

odpowiednik aspektowy: rozsuwać

+

rozsunąć

+

KOGO/CO + (CZYM)

Zob. sunąć