-
1.a
książk. cecha kogoś, kto prowadzi życie pozbawione określonych wygód, udogodnień lub przyjemności -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Swą ascetyczność podkreślał ubiorem - chodził zawsze w prostej brązowej bluzie.
źródło: Alina Kowalczykowa: Siedmiu bohaterów romantycznych,1981 (books.google.pl)
Jego ascetyczność, wzmożona samokontrola dają się zauważyć nawet w sytuacjach drobnych, kiedy na przykład rezygnuje nagle z prowadzenia samochodu przyjaciela, co przecież najpierw sprawiało mu wyraźną przyjemność.
źródło: Sławomir Bobowski: Dyskurs filmowy Zanussiego, 1996 (books.google.pl)
Według przekazów mu współczesnych był oczytany i pobożny, charakteryzował się ascetycznością i prostodusznością, naturę miał melancholijną.
źródło: NKJP: Wikipedia
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ascetyczność
ascetyczności
D. ascetyczności
ascetyczności
C. ascetyczności
ascetycznościom
B. ascetyczność
ascetyczności
N. ascetycznością
ascetycznościami
Ms. ascetyczności
ascetycznościach
W. ascetyczności
ascetyczności
Inne uwagi
Zwykle lp