rozżalony - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

taki, który czuje rozżalenie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

rozżalony czytelnik, gospodarz, mężczyzna, ojciec, pan, prezes, sołtys, student, trener, zawodnik; rozżalona czytelniczka, dyrektorka, kobieta, matka, mieszkanka, pani, studentka; rozżaleni kibice, klienci, lokatorzy, ludzie, mieszkańcy, pracownicy, rodzice
rozżalony brakiem czegoś, faktem, że..., sposobem czegoś, sytuacją; decyzją, postawą, postępowaniem kogoś
rozżalony na cały świat; na sędziego
rozżalony po meczu
rozżalony i rozczarowany, rozżalony i zdenerwowany
bardzo, mocno, wyraźnie; nieco, trochę rozżalony

	Starsza pani bez słowa poszła do swojego pokoju. Teresa słyszała, że płacze. [...] Starała się uspokoić rozżaloną matkę. źródło: NKJP: Elżbieta Południakowa: Spóźniony uśmiech losu, Wieczór Wybrzeża, 2001-10-26
	– Mam złą przemianę materii – tłumaczył i był wyraźnie rozżalony, że właściciel firmy wyrzucił go z pracy. – Po sześciu dniach harówy! źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008
	[...] bez wahania wyciągnął żółty kartonik dla Pieniążka, choć zawodnik nie odezwał się nawet słowa - mówi rozżalony postawą arbitra J. Turek. źródło: NKJP: (pach): Derby dla Pilzna, Gazeta Krakowska, 2003-11-05
	Przeciwko kandydaturze Kinacha głosowali tak zwani narodowi demokraci, wciąż rozżaleni z powodu kwietniowej dymisji prozachodniego rządu Wiktora Juszczenki. źródło: NKJP: Człowiek w futerale, Dziennik Polski, 2001-05-30
	[...] grozi popadnięciem w tryb rozżalonego na cały świat nastolatka; w pewnym wieku człowiek istotnie jest podatny na przekonanie, że ludzie to okrutne potwory. źródło: NKJP: Agnieszka Szady: Przy herbacie: A teraz idziemy na łatwiznę!, Esensja, nr 06, 2009-08-21

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. żalić się , por. żal I .