rustykalnie

  • książk.  w sposób uważany za charakterystyczny dla wsi lub jej mieszkańców
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Najbliższe środowisko życia człowieka

    wieś

  • Wnętrze domu. Duży pokój o wiejskim charakterze. [..] Trochę rustykalnie, płonący kominek, a obok szczapy drewna identyczne jak te, nad którymi mozolili się łysy i reszta.

    źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Ciemny las, 2009

    Przy Kościuszki pachniało prawdziwie rustykalnie, zachowała się stajnia, przetrwała obora i w stronę Błoń [...] wędrowały krowy.

    źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Zapomniany Kraków, 2007

    Na Stawach, w inspektach wybuchała zielenią rozsada, stary ogrodnik w okularach grubych niczym denka od butelek na klęczkach bezustannie pełł swój ogródek. Było trochę rustykalnie, było spokojnie...

    źródło: NKJP: Niespieszne życie, Dziennik Polski, 2003-02-01

    Z kolei do wnętrz stylizowanych rustykalnie świetnie pasują płytki kamionkowe, nieszkliwione, w odcieniu lekko czerwonym lub w cielistych beżach.

    źródło: NKJP: (JMP): Płytki między deskami, Dziennik Zachodni, 2001-08-21

    [...] odczuwa znużenie dotychczasowym trybem życia i autentycznie tęskni za swoimi, rustykalnie sielskimi Wielgomłynami, gdzie żyją jego bliscy i znajomi [...].

    źródło: NKJP: Wiesław A. Leśniewski: Kid Tiger, Gazeta Radomszczańska, 2009-10-14

  • część mowy: przysłówek

  • Od:  rustykalny 

CHRONOLOGIZACJA:
1976, Prace Polonistyczne, Tomy 32-34, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 11.12.2018