[...] zdołałem dojrzeć jakiś dziwaczny kształt pełznący za mniszkami po kościelnej posadzce. Dopiero po chwili [...] domyśliłem się, że owo starcze truchło, okryte brudnym i wytartym habitem, zamiatające siwymi kudłami pył z ziemi, to nie kto inny jak fundatorka trzebnickiego przybytku, świątobliwa babka naszego panicza, stara księżna Jadwiga.
Ale ogólnie biorąc wcale nie są aż takimi truchłami, zważywszy zwłaszcza na to, co przeszli. Są z selekcji. Co który słabszy umarł w dzieciństwie z dyfterytu, gruźlicy, czerwonki, anemii złośliwej.
źródło: NKJP: Barbara Bregy: Pokolenie XXL, Polityka, 2007-02-17
Od st.pol. (od XV w.) przymiotnika truchły 'smutny, przygnębiony, strapiony; osłabiony, bez sił', który oparty jest na psł. *truchъ 'kruchy, zmurszały, zbutwiały'