stoicko

  • w sposób właściwy stoikowi - osobie podchodzącej spokojnie do wszystkich spraw
  • [stoicko] lub [stojicko]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • synonimy:  spokojnie I
  • Rozebrałem się i zacząłem kąpać. A tu nagle kobieta (w męskim prysznicu!) zaczyna polewać mnie z gumowego węża. — Co pani robi? — zapytałem pracownicy basenu. — No jak to? Odkażam! — odpowiedziała stoicko. — Mnie pani odkaża? Po co? — ciągnąłem, stojąc jak „święty turecki” obok kobiety z gumowym wężem.

    źródło: NKJP: Maciej Wąsowicz: Basen w barwie komuny, Dziennik Zachodni, 2004-12-03

    - Mój jarząbek został zżarty - poskarżyłem się po powrocie Karolowi. - Natura. To często się zdarza - odpowiedział stoicko Karol - zresztą nie ma się co dziwić, bo jeden z członów nazwy łacińskiej jarząbka to „bonasia”, a to oznacza dobre jedzenie.

    źródło: NKJP: Adam Wajrak: Wajrak o jarząbkach - leśnych ptakach, przypominających trochę kurę, Gazeta Wyborcza, 1997-06-18

    Czy nie ładniej byłoby wyjść naprzeciw przeznaczeniu stoicko, heroicznie, z podniesionym czołem? Jeżeli pan się już poddaje, to dlaczego nie poddać się z godnością?

    źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1 (Miłość na Krymie 1993, Wdowy 1992, Portret 1987, Kontrakt 1986), 1986

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy stoicko
  • Od: stoik

CHRONOLOGIZACJA:
1853, Mozajka, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 14.03.2018