stoickość
-
książk. cecha kogoś, kto zachowuje równowagę duchową, panuje nad emocjami i podchodzi ze spokojem do wszystkich spraw
-
[stoickość] lub [stojickość]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
W jego pamięci bezsenność, zmęczenie i głód przeważały nad czynami heroicznymi i haniebnymi, nad śmiercią zadawaną i przyjmowaną. Może taka jest prawda o każdej wojnie widzianej oczami żołnierza, a może to beznamiętność ludowej opowieści o tym co jest, jak jest, to jest i tyle. Cierpliwość odwieczna, stoickość sama siebie nieświadoma.
źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975
Dopiero malowanie daje mu [Beksińskiemu] swobodę w wyrażaniu ukrytych emocji, to właśnie tam czuje się bezpieczny. Andrzej Seweryn znakomicie obrazuje stoickość Zdzisława – bywa komiczny, niepokojący, a w scenach dramatycznych – nawet kiedy milczy – bije od niego inteligencja.
źródło: Internet: bliskokultury.wordpress.com/2016/10/25/recenzja-ostatnia-rodzina-2016
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stoickość
stoickości
D. stoickości
stoickości
C. stoickości
stoickościom
B. stoickość
stoickości
N. stoickością
stoickościami
Ms. stoickości
stoickościach
W. stoickości
stoickości
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: stoik